XAVIER BEAUVOIS

EN

Christmas 1977. Eddy Ricaart (Benoit Poelvoorde) is once again released from jail. At the gate his Algerian friend Osman (Roschdy Zem) waits for him. The man knows that he better would break all ties with Eddy, but his heart forbids him to do so. Especially when he sees that his young daughter Samira (Seli Gmach) gets along very well with the man, he decides to give him shelter. This is against the will of Osman’s wife, who is on hospital as a result of a hip disease. Christmas Eve is celebrated by watching television. The Christmas mood is thoroughly upset by the sad news that Charles Chaplin has died. The size of the fortune that the comedian has left behind is huge and Eddy immediately gets a bright idea: to kidnap the corpse of Charlot and ask the family for ransom. According to Eddy, Chaplin himself would approve this because after all he was the friend of the homeless and immigrants. The idea is not new, previously the ashes of Maria Callas disappeared and in the same year someone tried to retrieve Elvis Presley's dead body from the mausoleum in Graceland. Stealing Charlot’s dead body is a piece of cake, but then the real problems begin. Everyone claims the kidnapping, even British nationalists who want Chaplin being buried in Britain, interfere in the plan that degenerates into an outright farce.

Director Xavier Beauvois, who you might know of Of Gods and Men, did something totally different with this film. La Rançon De La Gloire is an ode to the slapstick (Eddy is in love with a circus director and later he even works as a clown) and a social drama (how can someone not be cured in a country like Switzerland because there is no money?) The Chaplin family was not exactly eager to reopen this black page in the life of the actor. Eventually they admitted. Both his son Eugene and his granddaughter Dolores play a role, and many scenes were shot in Chaplin's mansion in Geneva. And what of the movie, we hear you thinking? Beauvois certainly doesn't make a flawless track. Certain scenes (digging up of coffin for example) are just a tad too wordy, although that is compensated by the breathtaking sets that seem to come out of a Melville policier. No one doubs that Benoit Poelvoorde is the right person to play a gangster, even though this time he is one who steals the hearts of the viewer. Fans of French films know which title their collection needs.

Didier BECU
01/06/2015

---

NL

Kerstmis 1977. Eddy Ricaart (Benoit Poelvoorde) wordt nog maar eens uit de bajes ontslagen. Aan de poort wacht zijn Algerijnse vriend Osman (Roschdy Zem) hem op. De man weet wel dat hij beter alle banden met Eddy zou verbreken, maar zijn hart verbiedt hem dat. Vooral als hij ziet dat zijn jonge dochtertje Samira (Séli Gmach) goed kan opschieten met de man, besluit hij om hem onderdak te verlenen. Dat is zeer tegen de zin van Osmans vrouw, die in het ziekenhuis ligt met een heupaandoening. De kerstavond wordt gevierd met het televisietoestelletje dat Eddy “op de kop heeft kunnen tikken”. De kerstsfeer wordt grondig verstoord door het trieste bericht dat Charles Chaplin is overleden. De omvang van het fortuin dat de komiek achterlaat is gigantisch en dat brengt Eddy meteen op een lumineus idee: het lijk van Charlot kidnappen en de familie losgeld vragen. Volgens Eddy zou Chaplin zoiets zelf goedkeuren, omdat hij door zijn filmimago toch de vriend van de daklozen en de immigranten was. Nieuw is het idee niet, eerder verdween al de as van Maria Callas of probeerde men in datzelfde jaar het lijk van Elvis Presley uit het mausoleum in Graceland te halen. Het pikken van Charlots dode lichaam is niet meer dan een peulschil, alleen is het pas dan dat de echte problemen beginnen. Iedereen eist de kidnapping op, zelfs Britse nationalisten die willen dat Chaplin in Groot-Brittannië wordt begraven mengen zich in dde discussie die in een regelrechte klucht ontaardt.

Regisseur Xavier Beauvois ken je misschien wel van Des Hommes et des Dieux, maar met deze film tapt hij toch wel uit een ander vaatje. La Rançon De La Gloire is tegelijkertijd een ode aan de slapstick (Eddy wordt verliefd op een circusdirectrice en wordt zelf clown) en een sociaal drama (hoe kan je in een land als Zwitserland een zieke aan zijn lot overlaten omdat er geen geld is?) Ook het onderwerp is allesbehalve vanzelfsprekend, want de Chaplin-familie stond niet bepaald te springen om deze zwarte bladzijde uit de levensloop van de acteur opnieuw op te vissen. Uiteindelijk gaven ze toe. Zowel zijn zoon Eugène als zijn kleindochter Dolores vertolken een rolletje, en heel wat scènes zijn in Chaplins landhuis in Genève opgenomen. En hoe zit dat nu met de film, horen we je denken? Beauvois heeft zeker geen feilloos parcours afgelegd. Sommige scènes (bijv. het opgraven van de kist) zijn net een tikkeltje te langdradig, alhoewel veel wordt goedgemaakt door de decors die bijna uit een Melville-policier lijken te komen. Niemand zal er nog aan twijfelen dat Benoit Poelvoorde de geschikte persoon is om een gangster te spelen, ook al is het deze keer eentje die het hart van de kijkers steelt. Door het gigantische filmaanbod viel deze sympathieke komedie nauwelijks op, maar fans van Franse films weten alweer welke titel in hun collectie moet.

Het lijkt misschien moeilijk om te geloven, maar ooit dacht een Belg dat het stelen van Chaplins lijk hem goud zou opleveren. Wie wil zien hoe dat gebeurde, moet La Rançon De La Gloire in zijn lader stoppen: een aangename komedie met alweer een uitstekende Benoit Poelvoorde.

Didier BECU
01/06/2015

---

---