WHISPERS IN THE SHADOW

Whispers In The Shadow has released a new studio album, their twelfth. It’s a musically diverse album with several overarching themes. We know the group and frontman Ashley Dayour always have a compelling story to tell, so we asked Dayour a few questions, to which we promptly received answers.

Dear Ashley, congratulations on your new record: ‘Rapture’. We love the album. As you have written, it is not a concept album, though it has overarching themes: religion, love, death, and spirituality. Perhaps our readers would like to know how you inserted these themes throughout the record.

Thank you! I’m glad you like it. It’s not strictly a concept album, in that it doesn’t have a story arc or ongoing narrative, but there are recurring themes. This time, I just sat down and wrote whatever came into my mind. There was no plan. Like the music, the process was very fluid and natural. And in the end it all made sense as a whole. The longer I do this, the more difficult it becomes to write lyrics. Simply because so much has already been said. But it was easier this time. I also allowed myself to explore some more personal themes. I let down the curtain a bit, so to speak.

The title is very well chosen. I looked up the meaning of ‘Rapture’, and I got three different meanings: extreme pleasure or excitement, a mystical experience, and a specifically Christian interpretation: the transporting of believers to heaven at the second coming of Christ. Tell us more about how you chose this title and what you wanted to convey with it.

As has happened many times before, I came up with the actual title of the album very early on. I don’t know why. I stumbled across that word and thought: ‘This is it!’ It describes the sound of the music perfectly. I was also intrigued by the fact that it can be interpreted in many different ways. There is not just one meaning.

You have evolved in the lyrics you write, or at least in the way you want the listeners to understand your lyrics. During the alchemic quadrilogy – the four albums you releases between 2008 and 2014 – you admitted that most of your listeners would not understand your lyrics. However, from ‘The Urgency Of Now’ onwards, it seems you attach more importance to being well understood. Is this a right way to describe your evolution?

That’s right. The big one was ‘The Urgency Of Now’, which was full of social commentary. I wrote it in 2017, after Trump got into power. The whole Brexit thing also just happened, and it looked like the rise of the right wing was a done deal. I thought I’d better say something. I need to get all that down on paper. So, for the first time, it was actually important to me that people would understand the meaning of it. On ‘Rapture’, it’s a bit of a mixed bag. Some of these songs are meant to be interpreted exactly as I intend, while others are more open to interpretation. I put way more time and effort into writing lyrics from ‘The Urgency Of Now’ onward. From then on, the lyrics were clearer than before. Before, I sometimes even just painted pictures with words, at least in some cases. That’s all right. But I wanted to have a bit more gravitas than that. I knew I could get better at it. I’ll be honest with you, some of the older lyrics, especially from the very early days, are pretty cringe.

Let’s look closer to a number of songs on the album. You open with ‘Resume The Pose’, which you described as dealing with ‘the madness of being in a rock band’. Images of ‘Spinal Tab’ came to my mind when I read that, and of course we would all like to know more about the madness you’ve encountered as a rock musician. What drove you to write that song?

Spinal Tap: the goth edition. Yeah, that’s pretty much it. I’ve written a few songs about the band in the past. ‘Blood, Sweat & Tears’ from the album ‘The Eternal Arcane’ is one of them. Or ‘Here I Go Again’ on ‘Taste Of Decay’ was another. I thought, well, it’s been a while since I did that. Let’s see how I’d go about it now. It’s pretty tongue-in-cheek. I used some things that happened during all those years on the road, but turned them into metaphors and decoded them. It might be hard for anyone to really get it. I’m not even sure if I do. There you go, that’s the madness!

When I first heard ‘Resume The Pose’, I thought the album would build on the predecessor of ‘Rapture’, ‘Ghosts’, an excellent record that was characterized by deep heavy guitars. However, ‘Rapture’ became a very diverse record which reminded me more of the record previous to ‘Ghosts’: ‘Yesterday Is Forever’. You have admitted that you purposedly chose ‘Resume The Pose’ to put listeners on the wrong track. Why did you do that?

I just love to confuse people. I’m a bit of a jester when it comes to stuff like this. I think it makes it all more exciting. For me and the listeners. I wanted them to have exactly the reaction you had. Their first thought should be: “Yeah, I've sussed it. They’re not doing it any differently this time, I know where this is going.” But then, you’ll probably be surprised by the second track, ‘Zealots’, which slows things down a lot and changes the vibe. I want things to stay surprising, which after twelve albums is quite the challenge. But that’s exactly what ‘Resume The Pose’ was designed for. And it obviously worked. It’s a Trojan horse.

The album was preceded by two singles, of which you said that they deal with two contradictory aspects of the overarching themes of the album. ‘Illusions Of Grandeur’ deals with the longing for power, while ‘From the Mouth of Babes’ deals with the inevitability of death. How do you connect both songs?

Well, I just don’t. (laughs) These songs are about two very different things. I don’t think they are connected. The only thing they have in common is that they both have very unusual subjects for singles and they are both among the most catchy tracks we ever wrote.

We know you are a huge Bowie fan, and I asked myself if you are trying in a Bowie vain to renew yourself with each new album. Are you aiming for a new sound or a new central ideal with each new album you make?

Yeah, Bowie really influenced how I learned to approach things. I think that’s actually his biggest influence on me. I mean, you can probably hear hints of his musical influences as well. But I got a lot of good stuff from him about what’s important in art and what isn’t. You can truly say he was and still is a big influence in that regard. I'll always remember the day he died. It was pretty traumatic. I cried for days.

But even though we’ve had a few stylistic changes over the years, we’ve never strayed too far from our roots like he did. We haven’t recorded any soul music yet, if you know what I mean. It all stayed very much in the actual narrative. It was all very reminiscent of Whispers In The Shadow. But I’m really keen not to repeat myself. I couldn’t write the same album twice, even if I wanted to. Well, maybe I could, but it wouldn’t be very satisfying.

There are several references to the bible on ‘Rapture’. I know it’s a personal question, which you don’t have to answer, but are you religious yourself? What importance do you give to the bible? And how does your personal point of views on religion interact with the writing of songs and lyrics about this topic?

I do not consider myself to be a religious person. Nevertheless, I would self-identify as a spiritual person. I have to say though, I’m fascinated by all kinds of religions, and I’ve got enough empathy to understand what faith can mean for people. I get the idea of faith, but let’s not forget that organized religion causes a lot of pain in the world, and always has. But don’t worry, this album isn’t about bashing religion and faith. That would be a pretty cheap trick. The Bible is the most successful book ever, and whether you like it or not, it influences everyone in the Western world. It’s just the way we’ve been brought up. Our moral understanding, and so on. I think it’s a book full of archetypical allegories that had a big impact on our lives and history, which is a really interesting subject to think and write about.

A song that is perhaps central to the theme of the album, is the closer ‘Origin Story’. In it, you refer to the bible story about how the devil tries to seduce Jesus in the desert, but also to William Blake’s ‘The Marriage of Heaven and Hell’. You described the theme of the song as about ‘the eternal struggle between conviction and its corruption’. Can you give us more details about what you meant with that?

‘Origin Story’ is a central tune in many ways, and it’s definitely one of my favorites. The problem with faith or religion is when it becomes an absolute truth. That’s when faith goes wrong. Then the problems begin. You’ll find that you can’t tolerate other people’s views once you get to that point. The question is whether religion can exist without that struggle. So, in the first part of the song, it’s like the Devil is trying to seduce Jesus, but the song is actually written from Satan’s point of view. Then, in the second part, you see that the two are inextricable. It’s like a marriage of convenience, really. You know, William Blake is actually a very enigmatic person. That's why I used his poem as a starting point and borrowed a few things from him here and there. I hope he doesn’t mind.

The cover for ‘Rapture’ was made by BillyPhobia. It’s already the fourth cover he designed for you. I must say he absolutely nailed the spirit of the album in his design. I understood there are multiple references to the music and the lyrics in his artwork. Can you give us some hints about those references? How do you communicate about the link between artwork and album?

Yeah, Billy really knocked it out the park this time. I always give him the demos before we start recording, and then he comes up with different ideas. I don’t want to spoil the surprise, but there are some Easter eggs on the cover that I think you’ll like. The most obvious one is probably the mountain of temptation mentioned in ‘Origin Story’, which you’ll find in the lower third of the main cover. But there’s more to find, so I invite everyone to keep an eye out for it.

On a total different topic, it seems you will have a Christmas song for us at the end of the year. I must say that I have some interest in Christmas songs, as we all grew up with them anyway, and there just seem to be a lot of these songs. Tell me what your motivation was to record a Christmas song?

I’ve always wanted to do that. The thing was, it had to be written around Christmas, of course. That time window is pretty narrow, so I never made it in time. But last year I did. I’m a big Christmas fan. I love everything about it. It brings back good memories and I’m a sucker for Christmas tunes. We did a whole EP with Christmas tunes with my other band, The Devil & The Universe, a few years ago. This time, we nailed it with Whispers. It’ll be out on the first Friday of December, the 5th. This is known as Krampus Day in Austria. If you don’t know what Krampus is, look it up. It’s quite the thing.

Finally, I cannot finish this interview without asking you about that other project, The Devil & The Universe. I heard there’s a new record coming up with this band, and also a tour. What can we expect from our favorite goats in the coming period?

Yeah, our new album, ‘Occult Pleasures’, is coming out on 19 September. There are a lot of guests this time. Cagla from Ductape, Aux Animaux, Sven from Then Comes Silence, and the Hungarian witchy electronic act Zsüd. There’s a lot more singing on that one. We’ve got shows lined up well into next year, yes. Also, there’s been a change in the line-up. Stefan left the band last year and now Ezechiel from Prague has joined us on drums and percussion. So, there have been quite a few changes.

Whispers In The Shadow: website / bandcamp / Facebook

Xavier KRUTH
18/09/2025

Whispers In The Shadow heeft een nieuwe studioplaat uit, zijn twaalfde intussen. Het is een muzikaal gevarieerde plaat geworden met weliswaar een aantal overkoepelende thema's. We weten dat de groep en frontman Ashley Dayour daarbij altijd een boeiend verhaal te vertellen hebben, en dus legden we Dayour een aantal vragen voor, waar we prompt antwoorden op ontvingen.

Beste Ashley, gefeliciteerd met je nieuwe plaat: ‘Rapture’. We zijn dol op het album. Zoals je al schreef, is het geen conceptalbum, hoewel het overkoepelende thema’s heeft: religie, liefde, dood en spiritualiteit. Misschien willen onze lezers weten hoe je deze thema’s door de hele plaat heen hebt verwerkt.

Dankjewel! Ik ben blij dat je het mooi vindt. Het is niet strikt een conceptalbum, in die zin dat het geen verhaallijn of doorlopend verhaal heeft, maar er zijn wel terugkerende thema’s. Deze keer ben ik gewoon gaan zitten en heb ik geschreven wat er in me opkwam. Er was geen plan. Net als de muziek verliep het proces heel vloeiend en natuurlijk. En uiteindelijk klopte het allemaal als geheel. Hoe langer ik hiermee bezig ben, hoe moeilijker het wordt om teksten te schrijven. Gewoon omdat er al zoveel is gezegd. Maar deze keer ging het makkelijker. Ik heb mezelf ook de ruimte gegeven om wat meer persoonlijke thema’s te verkennen. Ik heb het doek een beetje laten zakken, om het zo maar te zeggen.

De titel is erg goed gekozen. Ik zocht de betekenis van ‘Rapture’ op en kreeg drie verschillende betekenissen: extreem plezier of opwinding, een mystieke ervaring en een specifiek christelijke interpretatie: het transporteren van gelovigen naar de hemel bij de wederkomst van Christus. Vertel ons meer over hoe je deze titel hebt gekozen en wat je ermee wilde overbrengen.

Zoals al vaker is gebeurd, bedacht ik al heel vroeg de titel van het album. Ik weet niet waarom. Ik kwam dat woord toevallig tegen en dacht: “Dit is het!” Het beschrijft het geluid van de muziek perfect. Ik was ook geïntrigeerd door het feit dat het op veel verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd. Er is niet slechts één betekenis.

Je teksten zijn geëvolueerd, of in ieder geval in de manier waarop je wilt dat de luisteraars je teksten begrijpen. Tijdens de alchemistische quadrilogie – de vier albums die je tussen 2008 en 2014 uitbracht – gaf je toe dat de meeste luisteraars je teksten niet zouden begrijpen. Maar vanaf ‘The Urgency Of Now’ lijk je meer waarde te hechten aan goed begrepen worden. Is dit een juiste manier om je evolutie te beschrijven?

Dat klopt. Het belangrijke was ‘The Urgency Of Now’, vol maatschappijkritiek. Ik schreef het in 2017, nadat Trump aan de macht was gekomen. De hele Brexit-kwestie was ook gewoon gebeurd, en het leek erop dat de opkomst van rechts een uitgemaakte zaak was. Ik dacht dat ik er maar beter iets over kon zeggen. Ik moet dat allemaal op papier krijgen. Dus voor het eerst was het echt belangrijk voor me dat mensen de betekenis ervan zouden begrijpen. Op ‘Rapture’ is het een beetje een allegaartje. Sommige van deze nummers zijn bedoeld om precies zo geïnterpreteerd te worden als ik van plan ben, terwijl andere meer openstaan voor interpretatie. Vanaf ‘The Urgency Of Now’ heb ik veel meer tijd en moeite gestoken in het schrijven van songteksten. Vanaf dat moment waren de teksten duidelijker dan voorheen. Voorheen schilderde ik soms zelfs gewoon plaatjes met woorden, tenminste in sommige gevallen. Dat is prima. Maar ik wilde iets meer diepgang hebben. Ik wist dat ik er beter in kon worden. Ik zal eerlijk zijn, sommige oudere teksten, vooral uit de beginperiode, zijn behoorlijk tenenkrommend.

Laten we eens een aantal nummers op het album nader bekijken. Je opent met ‘Resume The Pose’, dat je omschreef als een verhaal over ‘de waanzin van het spelen in een rockband’. Beelden van ‘Spinal Tab’ kwamen bij me op toen ik dat las, en natuurlijk willen we allemaal meer weten over de waanzin die je als rockmuzikant bent tegengekomen. Wat dreef je ertoe om dat nummer te schrijven?

Spinal Tap: de gothic-editie. Ja, dat is het wel zo’n beetje. Ik heb in het verleden een paar nummers over de band geschreven. ‘Blood, Sweat & Tears’ van het album ‘The Eternal Arcane’ is er een van. Of ‘Here I Go Again’ op ‘Taste Of Decay’ was er ook een. Ik dacht: tja, dat is alweer een tijdje geleden. Laten we eens kijken hoe ik het nu zou aanpakken. Het is behoorlijk ironisch. Ik heb een aantal dingen gebruikt die tijdens al die jaren op tournee zijn gebeurd, maar er metaforen van gemaakt en ze gedecodeerd. Het zou voor iedereen moeilijk kunnen zijn om het echt te begrijpen. Ik weet niet eens zeker of ik dat wel doe. Zie je wel, dat is de waanzin!

Toen ik opener ‘Resume The Pose’ voor het eerst hoorde, dacht ik dat het album zou voortbouwen op de voorganger van ‘Rapture’, ‘Ghosts’, een uitstekende plaat die werd gekenmerkt door diepe, zware gitaren. ‘Rapture’ werd echter een heel diverse plaat die me meer deed denken aan de plaat vóór ‘Ghosts’: ‘Yesterday Is Forever’. Je hebt toegegeven dat je ‘Resume The Pose’ expres hebt gekozen als opener om luisteraars op het verkeerde been te zetten. Waarom deed je dat?

Ik hou er gewoon van om mensen in verwarring te brengen. Ik ben een beetje een nar als het om dit soort dingen gaat. Ik denk dat het alles spannender maakt, voor mij en de luisteraars. Ik wilde dat ze precies dezelfde reactie zouden krijgen als jij. Hun eerste gedachte zou moeten zijn: “Ja, ik heb het door. Ze doen het deze keer niet anders, ik weet waar dit naartoe gaat.” Maar dan zul je waarschijnlijk verrast worden door het tweede nummer, ‘Zealots’, dat het tempo flink verlaagt en de sfeer verandert. Ik wil dat het verrassend blijft, wat na twaalf albums best een uitdaging is. Maar dat is precies waar ‘Resume The Pose’ voor bedoeld was. En dat werkte duidelijk. Het is een paard van Troje.

Het album werd voorafgegaan door twee singles, waarvan je zei dat ze twee tegenstrijdige aspecten van de overkoepelende thema’s van het album behandelen. ‘Illusions Of Grandeur’ gaat over het verlangen naar macht, terwijl ‘From the Mouth of Babes’ gaat over de onvermijdelijkheid van de dood. Hoe verbind je beide nummers met elkaar?

Nou, gewoon niet. (lacht) Deze nummers gaan over twee heel verschillende dingen. Ik denk niet dat ze met elkaar te maken hebben. Het enige wat ze gemeen hebben, is dat ze allebei een heel ongebruikelijk onderwerp hebben voor singles en dat ze allebei tot de meest pakkende nummers behoren die we ooit hebben geschreven.

We weten dat je een enorme Bowie-fan bent, en ik vroeg me af of je, net als Bowie, probeert jezelf met elk nieuw album te vernieuwen. Streef je met elk nieuw album naar een nieuw geluid of een nieuw centraal idee?

Ja, Bowie heeft echt invloed gehad op hoe ik dingen heb leren benaderen. Ik denk dat dat eigenlijk zijn grootste invloed op mij is. Ik bedoel, je kunt waarschijnlijk ook hints van zijn muzikale invloeden horen. Maar ik heb veel goede dingen van hem geleerd over wat belangrijk is in kunst en wat niet. Je kunt echt zeggen dat hij in dat opzicht een grote invloed was en nog steeds is. Ik zal de dag dat hij stierf nooit vergeten. Het was behoorlijk traumatiserend. Ik heb dagenlang gehuild. Maar hoewel we in de loop der jaren een paar stijlveranderingen hebben doorgemaakt, zijn we nooit zo ver van onze wortels afgedwaald als hij. We hebben nog geen soulmuziek opgenomen, als je begrijpt wat ik bedoel. Het bleef allemaal erg bij het verhaal zelf. Het doet altijd denken aan Whispers In The Shadow. Maar ik wil mezelf echt niet herhalen. Ik zou niet twee keer hetzelfde album kunnen schrijven, zelfs al zou ik dat willen. Nou ja, misschien wel, maar het zou niet erg bevredigend zijn.

Er staan verschillende verwijzingen naar de Bijbel op ‘Rapture’. Ik weet dat het een persoonlijke vraag is, die je niet hoeft te beantwoorden, maar ben je zelf religieus? Welk belang hecht je aan de Bijbel? En hoe verhoudt jouw persoonlijke visie op religie zich tot het schrijven van liedjes en teksten over dit onderwerp?

Ik beschouw mezelf niet als religieus. Desalniettemin zou ik mezelf als spiritueel beschouwen. Ik moet wel zeggen dat ik gefascineerd ben door allerlei religies, en ik heb genoeg empathie om te begrijpen wat geloof voor mensen kan betekenen. Ik snap het idee van geloof, maar laten we niet vergeten dat georganiseerde religie veel leed in de wereld veroorzaakt, en dat altijd al heeft gedaan. Maar maak je geen zorgen, dit album gaat niet over het afkraken van religie en geloof. Dat zou een vrij goedkope truc zijn. De Bijbel is het meest succesvolle boek ooit, en of je het nu leuk vindt of niet, het beïnvloedt iedereen in de westerse wereld. Het is gewoon de manier waarop we zijn opgevoed. Ons morele begrip, enzovoort. Ik vind het een boek vol archetypische allegorieën die een grote impact hebben gehad op ons leven en onze geschiedenis, wat een heel interessant onderwerp is om over na te denken en te schrijven.

Een nummer dat misschien wel centraal staat in het thema van het album, is de afsluiter ‘Origin Story’. Daarin verwijs je naar het Bijbelverhaal over hoe de duivel Jezus probeert te verleiden in de woestijn, maar ook naar William Blakes ‘The Marriage of Heaven and Hell’. Je omschreef het thema van het nummer als “de eeuwige strijd tussen overtuiging en de corruptie ervan”. Kun je ons meer vertellen over wat je daarmee bedoelde?

‘Origin Story’ is in veel opzichten een centraal thema en het is absoluut een van mijn favorieten. Het probleem met geloof of religie is wanneer het een absolute waarheid wordt. Dan gaat het mis met geloof. Dan beginnen de problemen. Je zult merken dat je de opvattingen van anderen niet meer kunt tolereren als je eenmaal op dat punt bent aangekomen. De vraag is of religie kan bestaan zonder die strijd. Dus, in het eerste deel van het nummer is het alsof de duivel Jezus probeert te verleiden, maar het nummer is eigenlijk geschreven vanuit Satans perspectief. Vervolgens zie je in het tweede deel dat de twee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Het is eigenlijk een soort huwelijk uit verstandhouding. Weet je, William Blake is eigenlijk een heel raadselachtig persoon. Daarom heb ik zijn gedicht als uitgangspunt gebruikt en hier en daar wat dingen van hem geleend. Ik hoop dat hij het niet erg vindt.

De cover van ‘Rapture’ is gemaakt door BillyPhobia. Het is al de vierde cover die hij voor je heeft ontworpen. Ik moet zeggen dat hij de geest van het album in zijn ontwerp absoluut perfect heeft gepakt. Ik begreep dat er meerdere verwijzingen naar de muziek en de teksten in zijn artwork zitten. Kun je ons wat hints geven over die verwijzingen? Hoe communiceer je over de link tussen artwork en album?

Ja, Billy heeft het deze keer echt geweldig gedaan. Ik geef hem altijd de demo’s voordat we beginnen met opnemen, en dan komt hij met andere ideeën. Ik wil de verrassing niet verklappen, maar er staan een paar paaseieren op de cover die je vast leuk zult vinden. De meest voor de hand liggende is waarschijnlijk de berg van verleiding die genoemd wordt in ‘Origin Story’, die je in het onderste derde deel van de cover vindt. Maar er is meer te vinden, dus ik nodig iedereen uit om het goed te bestuderen.

Over een heel ander onderwerp gesproken: het lijkt erop dat je aan het einde van het jaar een kerstliedje voor ons in petto hebt. Ik moet zeggen dat ik wel wat interesse heb in kerstliedjes, omdat we er toch allemaal mee zijn opgegroeid, en er lijken gewoon heel veel van dit soort liedjes te zijn. Vertel eens wat je motivatie was om een kerstliedje op te nemen?

Dat heb ik altijd al willen doen. Het punt was dat het natuurlijk rond Kerstmis geschreven moest worden. Dat tijdsbestek is vrij kort, dus ik heb het nooit op tijd gehaald. Maar vorig jaar lukte het me wel. Ik ben een grote kerstfan. Ik vind alles eraan geweldig. Het roept goede herinneringen op en ik ben dol op kerstliedjes. Een paar jaar geleden hebben we met mijn andere band, The Devil & The Universe, een hele ep met kerstliedjes gemaakt. Deze keer hebben we het met Whispers helemaal goed gedaan. Het komt uit op de eerste vrijdag van december, de 5e. In Oostenrijk staat dit bekend als Krampusdag. Als je niet weet wat Krampus is, zoek het dan eens op. Het is echt iets bijzonders.

Tot slot kan ik dit interview niet afsluiten zonder je inderdaad te vragen naar dat andere project van jou, The Devil & The Universe. Ik hoorde dat er een nieuwe plaat met deze band aankomt, en ook een tour. Wat kunnen we de komende tijd van onze favoriete geiten verwachten?

Ja, ons nieuwe album, ‘Occult Pleasures’, komt uit op 19 september. Er zijn dit keer veel gasten. Cagla van Ductape, Aux Animaux, Sven van Then Comes Silence en de Hongaarse witchy electroband Zsüd. Daarop wordt veel meer gezongen. We hebben shows gepland tot ver in volgend jaar. Ook is er een wisseling in de line-up geweest. Stefan verliet de band vorig jaar en nu is Ezechiel uit Praag erbij gekomen op drums en percussie. Er zijn dus behoorlijk wat veranderingen geweest.

Whispers In The Shadow: website / bandcamp / Facebook

Xavier KRUTH
18/09/2025