ENZO KREFT

Belgium can claim to be a pioneering country in the field of electronic music. A man who has been forging the hot iron of that electronic circuit since the pioneering years in the 80s is Mechelen’s Enzo Kreft. He is mainly known for his minimal wave, but it is also clear that he has continued to expand his palette of styles and sounds in his more than forty-year career.

But that is not the only reason why Enzo Kreft is highly regarded at Peek-a-boo. As music critics we know that it is sometimes difficult to write about music. We often look for the story behind the music. Enzo Kreft has a story, and an extremely interesting one at that.

Enzo Kreft has already made records about the environmental crisis, about the control society, about pandemics and about war. His new release is called ‘Dictator’, and it is of course about dictatorship. We know from the past that Enzo Kreft sings about different aspects of the main subject in the different songs on his records, and so we asked him to give a word of explanation about each song from his latest – twelve songs – opus.

1. Blindfolded Liberty

This is the instrumental opening track of the album. In it, the conceptual frame is created, similar to how a film sometimes opens with a text or image that sets the tone: the title betrays that the freedom we enjoy in a democracy is not as evident as we think. The atmosphere of the track is oppressive. Halfway through, there is a short silence, after which the storm rises with military drum rolls.

2. Self-Proclaimed Savior of the Nation

A danceable number with a pulsating beat. In this I use a speech fragment I made up myself, recited by a fictional dictator. I did not record this fragment myself, but I used an online ‘prompt to speech’ application, which converted the text into speech. The voice I selected for this is that of Hitler. The bizarre thing is that, because I let him speak English, the voice is reminiscent of that of a current world leader, who in all his narcissism sees himself as the savior of the nation.

3. Propaganda Parade

I wanted this track to literally sound like a parade march. While the music is triumphalist, the lyrics ironically reveal how people are manipulated by lies, symbols and leaders. The contrast between the celebratory tone and the dark message emphasizes the absurdity of the phenomenon. The parade is a symbol of a society that willingly goes along with its own deception.

4. Citadel of Fear

This song is a dystopian song, describing the powerful and intimidating structure of a totalitarian system, in which fear and oppression are maintained. The repetition and use of metaphors enhance the oppression, which fits the dark atmosphere of early eighties electrowave.

5. Chains of Silence

First single from the album ‘Dictator’. This track depicts a society where oppression enforces silence and stifles truth. The song evokes an atmosphere of fear and censorship, but ends hopefully with a call for resistance and liberation – a powerful contrast within a tightly rhythmic, dark new wave context.

6. The Iron Fist’s Dance

A dark floorfiller that will have you dancing to the grim rhythms of tyranny. Listen to the whip, the heavy, pounding beats and the synths. This is a cynical and menacing portrait of a power-hungry despot who demands submission. The dance metaphor emphasizes how tyranny is enforced as a deadly game, where any deviation is mercilessly punished.

7. Penal Colony

An icy eighties retro wave track, in which the raw reality becomes painfully tangible and in which dissidents in a remote penal colony are broken by biting cold, loneliness and despair. You literally hear the cutting wind howling and the chains of the prisoners rattling.

8. Martyr’s Melody

A subdued tribute to those who lost their lives in the fight against a dictatorship. Through the vocoder-distorted vocals and the musical structure I tried to enhance the sense of solemnity and loss, while the image of church bells and a peaceful graveyard marks the transition from battle to serene memory.

9. Unyielding Sparks

A song full of determination and underground resistance. The song shows that hope and rebellion continue to smolder, even after oppression. Like ‘Martyr’s Melody’, this track marks a turning point in the album ‘Dictator’, where the focus shifts from submission to the fire of resistance that continues to burn.

10. Hey, Mr. Dictator

Second single from the album ‘Dictator’. It is a sharp and mocking protest song that punctures the facade of authoritarian leadership. I have tried to portray the dictator ironically as a vain, lying figure whose power is based on empty rhetoric and fear. The choruses reinforce the feeling of collective resistance: the people will no longer be intimidated. This is a call for unmasking and disobedience.

11. The Sword and the Pen

A poetic spoken word track, in which I want to work towards the end of the album. Dictatorships always fall eventually, because words are more powerful than weapons, and ideas live longer than regimes. In the fight against tyranny, peaceful resistance – the pen – wins in the long run over violent oppression – the sword.

12. Dawn of Dissent

The instrumental finale that heralds a new dawn. The song contains a fictional news report about a popular uprising after a long period of oppression. The use of the fade-out at the end symbolizes the idea that the story and message of this track is not closed. The listener has only experienced a snapshot of a much larger story, the fight against dictatorships.

Enzo Kreft: website / bandcamp / Facebook

Xavier KRUTH
02/06/2025

België kan zich erop beroepen een pioniersland te zijn op het vlak van elektronische muziek. Een man die reeds sinds de pioniersjaren in de jaren 80 aan het warme ijzer van dat elektronisch circuit smeedt, is Mechelaar Enzo Kreft. Hij staat vooral bekend om zijn minimal wave, maar het is ook duidelijk dat hij zijn palet aan stijlen en geluiden in zijn meer dan veertigjarige carrière steeds uitgebreid heeft.

Maar dat is niet de enige reden waarom Enzo Kreft ten huize Peek-a-boo hoog aangeschreven staat. Als muziekrecensenten weten we dat het soms moeilijk is om te schrijven over muziek. We zoeken daarbij vaak naar het verhaal achter de muziek. Enzo Kreft heeft een verhaal, en bovendien een uitermate boeiend verhaal.

Enzo Kreft maakte reeds platen over de milieucrisis, over de controlemaatschappij, over pandemieën en over oorlog. Zijn nieuwe worp heet ‘Dictator’, en die gaat uiteraard over dictatuur. We weten uit het verleden dat Enzo Kreft in de verschillende nummers op zijn platen ook verschillende aspecten van het hoofdonderwerp bezingt, en dus vroegen we hem om een woordje uitleg te geven bij elk nummer uit zijn laatste – twaalf nummers tellende – opus.

1. Blindfolded Liberty

Dit is de instrumentale openingstrack van het album. Hierin wordt het conceptueel frame gecreëerd, vergelijkbaar met hoe een film soms opent met een tekst of beeld dat de toon zet: de titel verraadt dat de vrijheid die we genieten in een democratie niet zo evident blijkt als we denken. De sfeer van de track is beklemmend. Halverwege valt een korte stilte, waarna met militair tromgeroffel de storm opsteekt.

2. Self-Proclaimed Savior of the Nation

Een dansbaar nummer met een pulserende beat. Hierin gebruik ik een zelf bedacht speechfragment, gedeclameerd door een fictieve dictator. Ik heb dit fragment niet zelf ingesproken, maar ik maakte gebruik van een ‘prompt to speech’-toepassing online, waardoor de tekst werd omgezet naar spraak. Het stemgeluid dat ik hiervoor selecteerde, is dat van Hitler. Het bizarre is dat, omdat ik hem Engels laat spreken, de stem doet denken aan die van een huidige wereldleider, die zichzelf in al zijn narcisme ziet als redder van de natie.

3. Propaganda Parade

Deze track wou ik letterlijk doen klinken als een parade. Terwijl de muziek triomfalistisch is, onthult de tekst ironisch hoe mensen gemanipuleerd worden door leugens, symbolen en leiders. Het contrast tussen de feestelijke toon en de donkere boodschap benadrukt de absurditeit van het fenomeen. De parade staat symbool voor een maatschappij die vrijwillig meegaat in haar eigen misleiding.

4. Citadel of Fear

Dit nummer is een dystopische song, die de machtige en intimiderende structuur van een totalitair systeem beschrijft, waarin angst en onderdrukking in stand gehouden worden. De herhaling en het gebruik van metaforen versterken de beklemming, die past bij de donkere sfeer van vroege eighties electrowave.

5. Chains of Silence

Eerste single uit het album ‘Dictator’. Deze track verbeeldt een samenleving waar onderdrukking stilte afdwingt en waarheid verstikt. De song roept een sfeer op van angst en censuur, maar eindigt hoopvol met een oproep tot verzet en bevrijding – een krachtig contrast binnen een strak ritmische, donkere new wave context.

6. The Iron Fist’s Dance

Een duistere floorfiller die je laat dansen op de grimmige ritmes van tirannie. Luister naar de zweep, de zware, beukende beats en de synths. Dit is een cynisch en dreigend portret van een machtswellustige despoot die onderwerping eist. De dansmetafoor benadrukt hoe tirannie wordt opgedrongen als een dodelijk spel, waarbij elke afwijking meedogenloos wordt bestraft.

7. Penal Colony

Een ijzige eighties retro wave track, waarin de rauwe werkelijkheid pijnlijk tastbaar wordt en waarin dissidenten in een afgelegen strafkolonie gebroken worden door bijtende kou, eenzaamheid en wanhoop. Je hoort letterlijk de snijdende wind huilen en de kettingen van de gevangenen rammelen.

8. Martyr’s Melody

Een ingetogen eerbetoon aan zij die hun leven lieten in de strijd tegen een dictatuur. Door de met vocoders vervormde zang en de muzikale opbouw heb ik getracht het gevoel van plechtigheid en van verlies te versterken, terwijl het beeld van kerkklokken en een vredig kerkhof de overgang markeert van strijd naar serene herinnering.

9. Unyielding Sparks

Een song vol vastberadenheid en ondergronds verzet. Het nummer toont aan dat hoop en rebellie blijven smeulen, zelfs na onderdrukking. Net als ‘Martyr’s Melody’ markeert deze track een keerpunt in het album ‘Dictator’, waarin de focus verschuift van onderwerping naar het vuur van weerstand dat blijft branden.

10. Hey, Mr. Dictator

Tweede single uit het album ‘Dictator’. Het is een scherpe en spottende protestsong die de façade van autoritair leiderschap doorprikt. Ik heb getracht de dictator ironisch neer te zetten als een ijdele, leugenachtige figuur wiens macht gebaseerd is op holle retoriek en angst. De refreinen versterken het gevoel van collectief verzet: het volk laat zich niet meer intimideren. Dit is een oproep tot ontmaskering en ongehoorzaamheid.

11. The Sword and the Pen

Een poëtische spoken word track, waarin ik naar het einde van het album wil toewerken. Dictaturen vallen uiteindelijk altijd, want woorden zijn krachtiger dan wapens, en ideeën leven langer dan regimes. In de strijd tegen tirannie wint het vreedzame verzet – de pen – het op lange termijn van de gewelddadige onderdrukking – het zwaard.

12. Dawn of Dissent

De instrumentale finale die een nieuwe dageraad aankondigt. Het nummer bevat een fictief nieuwsbericht over een opstand van de bevolking na een lange periode van onderdrukking. Het gebruik van de fade-out aan het einde symboliseert het idee dat het verhaal en de boodschap van deze track niet is afgesloten. De luisteraar heeft slechts een momentopname meegemaakt van een veel groter verhaal, de strijd tegen dictaturen.

Enzo Kreft: website / bandcamp / Facebook

Xavier KRUTH
02/06/2025