BILL PRITCHARD

EN

Following on from 2014's triumphant Trip To The Coast, Bill's first new album for roughly ten years, comes this relatively speedy sequel. Whereas its predecessor was primarily concerned with travel, Mother Town Hall centres itself on his hometown of Stoke. Cobridge gets a mention, the album was recorded in Burslem and some of the people name-checked throughout are no doubt inspired by one or two neighbourhood characters.

For the most part, Mother Town Hall is pure Pritchard. Stories abound, insanely memorable choruses and some lush orchestration all woven together to produce what sounds like his best since 1990's Jolie. Opener Saturn And Co is all open-topped sports cars, retro eyewear and a nod to the likes of Temples and The Lilac Time, while Mont St Michel will almost certainly curry favour with Pritchard's keenest Francophile audiences across the English Channel.

Breezy jangle-pop abounds on the resplendent 15a Holy Street and the sprightly Heaven, but the real gem on here is the infectious brassy Victorious, the sort of song you wish would fill our airwaves instead of the trite pretenders around today. As for September Haze, you'd swear you've known this tune for years upon first listen, such is it's woozy gait.

Twelve songs, simply produced, none of them filler - why is Bill Pritchard still not a household name?

This review also appeared also on Flipside Reviews.

Paul PLEDGER
31/01/2016

---

NL

Na Trip to The Coast uit 2014, is Bill Pritchard er, ondanks de tien jaar stilte, vrij vlug met een nieuw album. De voorganger ging voornamelijk over reizen, maar Mother Town Hall concentreert zich voornamelijk op zijn geboortestad Stoke. Cobridge wordt ook wel eens vermeld, het album zelf werd in Burslem opgenomen en de namen die je in de songs hoort zullen ongetwijfeld geïnspireerd zijn op karakters uit de buurt.

Voor het grootste gedeelte kan je zeggen dat Mother Town Hall een pure Pritchard-plaat is. Verhalen zijn er in overvloed, terwijl de waanzinnig memorabele refreinen en de weelderige orkestratie ervoor zorgen dat dit zijn beste cd is sinds Jolie uit 1990. Opener Saturn And Co is een knipoog naar Temples en The Lilac Time. Denk gewoon aan sportwagens met een open dak en retrobrillen, terwijl hij met Mont St Michel zeker het Franstalige publiek zal kunnen charmeren.

Jinglejanglepop hoor je op zowel het schitterende 15a Holy Street als op het dartelende Heaven, maar de echte parel is Victorious. Dit is het soort song dat je alle dagen op de radio zou willen horen in plaats van al die afgezaagde hitjes. En dan is er nog September Haze, je zou zweren dat je die track al jaren kent.

Twaalf songs, knap geproduceerd en geen enkele opvullers. Waarom is Bill Pritchard nog steeds geen begrip?

Paul PLEDGER
31/01/2016

---