ARBEID ADELT!

The new album by Arbeid Adelt! is sublime, all other words are just superfluous! Peek-A-Boo is pleased to have had a chat with Flanders' greatest punk (and that's Marcel Vanthilt still today!)

From the first second I heard Popcornmario, I had the feeling that Arbeid Adelt! has reinvented itself. The sound is familiar, but it all sounds fresher than ever before. Do you feel that too?
Reinventing ourselves was the intention, yes. Without thinking, going back to the source! And that was: a rolling, pounding bass lines on angular rhythm patterns, spiced with sharp guitars and free jazz sax, Complemented with Flemish lyrics, but that do not sound Flemish!. That's what we wanted. So we started with one rattling bass line on one square rotating rhythm box and there it was: Popcornmario. The title has everything to do with Record Store Day. The record shop Popcorn is run by the incredibly passionate Mario Margodt who released our picture disc. The text is a tribute to all those new wave DJs from the 80s and the vinyl fanatics of today. It's a crazy world of connoisseurs, amateurs and collectors, all united in the love of vinyl, It’s the plastic wheel of disco, from Chernobyl to Brazzaville!

The new album has hit potential, but never before you were so experimental as on Slik. You can clearly hear the punk roots of Luc Van Acker and Jan Vanroelen’s experimental touch. I thought this was not so explicit on your previous albums.
Indeed, we had some pop hits (De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen, Lekker Westers or Stroom), but that never was our goal. Writing for the charts is just ridiculous, you want to please everyone and at the end of the day it does not work. So agreed: we just do what we want do, no concessions. That goes perfect on stage when we improvise, like on Death Disco. So we did this at home: improvise, experiment and see how far we could go. I think Asta Astra is the best example, it stands like a building block. Also Niemandsland and Navardauskas are pure improvisations. For us this works well. Of course there are some radio friendly songs on the album (Sarmakarma, Mediterranee, Bedankt En Tot Ziens), but we don’t have the urge to be played on the radio. This poppy side is present in Arbeid Adelt! But I particularly like the bolder tracks!

You do not have to know much about music to hear that the production made this record a bomb. How did you get in touch with Arne Van Petegem?
The contribution of Arne Van Petegem obviously was crucial. He had to control three unguided missiles (Jan, Luc & I). The three wanted the lion's share. He was a fan of Arbeid Adelt !, which helped of course, especially as he is a fan of the crazy things we did. He understood very well that less is more, and so he threw away all the unnecessary synths, saxophones, guitars and vocal parts and only kept the essence. We wanted him to do that, and so he only used dubechoes, and no plug-in effects. We also wanted to keep it as straight as possible. Moreover, Arne, is like us, totally obsessed by vintage synths from the 80s. On the new album you can hear lots of old Korgs and mini-Moogs. What a fat sound that is!

I hear a lot of influences from the 80s, and of course this is very normal, but one hears that you want to progress. I suppose this is not always easy, because lot of people want you to be a nostalgic jukebox, not?
That certainly was a sore point. What are we doing? Being an 80's jukebox or a group of the 80s that wants to look forward to the 21st century? The latter of course! Especially, since today there is much more possible in music. The business is over, record sales are not good, but... the young generations don’t think in categories as we used to do! So, there is more room for music that is different from the charts. Due to the rapid communication like YouTube and the social media you don’t even need the traditional radio and television! That doesn’t mean that Studio Brussel (Belgian radio station-ed.) shouldn't be more daring, because they have become very mainstream. Fortunately, we don’t need them and we are also trying to get some gigs in the Netherlands!

In fact, are you nostalgic people?
I myself am often nostalgic, I especially like times I haven’t experienced myself, like the 20s with the foxtrot and the charleston, or early jazz. Or the period between the two world wars, that seems to have been a very wild time in Berlin, Paris or New York. All men wore beautiful suits and the cars were big and graceful, I love that black & white atmosphere. The 80s, our time so to speak, was great too, but I’d like to say some things about that. Brussels is now better off than then. Just think of the AB (a venue in Brussels-ed.), what a wonderful place, renowned in the world! That was not there in the 80s! Nostalgia is good for happy memories, but the past wasn’t better. When my aunts used to talk about 'the good old days ", I found out that in those times people were hungry, there was war and they were bored. In short, the good old days don’t exist, never!

The best song you've ever made is on the new album: Bedankt En Tot Ziens. I almost got tears in my eyes when I heard it, it's like you’re laughing with your own stardom. Right?
It is indeed about the impermanence of everything. "There are times that people will avoid you" means that one day you're not hip or fashionable any longer. It happens to every musician, every artist, every person who is doing something creative. On some day you're at the end of your story, the outside world no longer likes you anymore. That is very painful, often unavoidable. But... that’s why you actually have to reinvent yourself continuously. Just as we have done now. Otherwise it was goodbye for Arbeid Adelt! as well.

In Belgium, everyone likes you as you’re a friendly guy. Even my mother knows who you are, but I feel (or at least I think) that you want to scream it out that you no longer agree with this selfish society.
I've always had that. Although I love luxury and comfort, I never want to be the slave of my wealth and consumption. I can be happy with almost nothing: a bed, a place to make some music or write, some bread, cheese and wine, et voilà: life is perfect! Capitalism does not make sense, it breaks the planet. I don’t understand selfishness. How can I hate someone because he doesn’t think like I do? It’s that kind of warped thinking that causes the greatest conflicts today. There always was narrowness, but today I fear it is getting out of hands! Every religious or ethnic conflict relies on ignorance and hatred, while I always thought that religion has to encourage people for charity, apparently not.

I always will associate Arbeid Adelt! with the fear of the 80s, the Russians, the atomic bombs... Now you're back and paranoia is back again! Do you agree?
Absolutely! The Cold War during the 80s was nothing, if you compare it with today’s burning world. We say in a lyric "Is there anyone still a communist?" and that indicates how much the times have changed. In the 80s the communists were the big threat, today only the North Koreans are communists and we laugh with them. The Russians are capitalists and China is on its way to become the strongest economic power of the planet, they only think in terms of progress and consumption, communism is completely forgotten over there. A communist is some kind of extinct species, but you do get lots of other “-ists”: Salafists, jihadists, extremists, terrorists... And, let’s not forget the motorist who is everywhere!

You already said it: the past was not any better, but then everything was possible, now everything has to be obedient. Is that not a brake for Arbeid Adelt !, even though you make experimental popsynth, you also will agree that you are in the first place a punk band!
Yes, the punk philosophy always has been a vision of life, a very healthy and stimulating vision. Do not let others shit on your head, be creative and do what you want to do, follow your own inspiration and not what others or radio stations like Studio Brussel tell you, see that you are unique, it remains quite liberating. Even if you are older, with children and a household, even then you should be like that! Say what you think, make your point and fight for it, you’ll die anyway, you'd better make something interesting of it!

You soon will start a tour. Give us one good reason why we should buy a ticket?
Because we work with vintage synths and rhythm machines, they really sound sublime through a big PA! It pounds, it's danceable, but it is also avant-garde and catchy, funky and jazzy. Suppose you're 25 years old and you love Goose, then go see Arbeid Adelt! and you’ll fall in love, even if sometimes you might think "what the fuck!". Not bad at all, that's the idea. We are the most whatthefuck band from Belgium!

With whom would you not mind to be 8 hours in an elevator, and what would you do then?
In my case, surely with a woman. Eight hours is long, you can’t spend that time with chatting, so you have to find something else to kill the time with. I am thinking for example of Evelien Bosmans or Barbara Sarafian (Belgian famous actresses-ed.) They are both very intelligent and, I suppose that they can make the best of it, in a physical way!

Last question, will there ever come a day that the sun no longer shines?
For each of us, silly mortals, anyway. Whether this will ever happen with our solar system is not clear yet. In my opinion, this will happen probably next year on a Tuesday in May. But maybe not, we'll see.

Didier BECU
19/11/2015

De nieuwe Arbeid Adelt! is subliem, andere woorden moet je niet verzinnen! Peek-A-Boo is dan ook zeer blij dat we Vlaanderens grootste punk (en dat is Marcel Vanthilt vandaag nog steeds) konden strikken voor een uitgebreid praatje.

Vanaf de eerste seconde dat ik Popcornmario hoorde, had ik het gevoel dat Arbeid Adelt! zichzelf heeft heruitgevonden. Het geluid is wel vertrouwd, maar het klinkt frisser dan ooit. Ervaren jullie dat ook zo?
Onszelf heruitvinden was de bedoeling, ja. Zonder nadenken terug naar de bron. En dat was: rollende, beukende baslijnen op hoekige ritmepatronen, gekruid met vlijmscherpe gitaren en freejazz-sax, plus pittige teksten die Vlaams waren, maar niet zo klonken. Dàt wilden we. Dus begonnen we met 'n reutelende baslijn op 'n vierkant draaiend ritmeboxje en voilà: Popcornmario. De titel kwam er nadat we op Record Store Day in de platenzaak Popcorn, die wordt gerun door de ongelooflijk gedreven Mario Margodt, een optreden hadden gedaan naar aanleiding van onze picturedisc die Mario had uitgebracht. De tekst is een ode aan alle new wave-dj's uit de 80s én aan de vinylfanaten van vandaag. Het is een te gekke wereld van kenners, amateurs en verzamelaars, allen verenigd in de liefde voor het vinyl: 'het plastic wiel der discofiel, van Tsjernobyl tot Brazzaville'!

De nieuwe cd is hitgevoelig, maar jullie hebben nog nooit zo geëxperimenteerd. Je hoort duidelijk de punkroots van Luc Van Acker en de experimentzin van Jan Vanroelen. Op de vorige platen was dat toch minder het geval, niet?
We hebben inderdaad enkele pophits gehad (De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen, Lekker Westers of Stroom), maar daar waren nu niet op uit. Mikken op de hitparade is belachelijk, dan ga je te fel iedereen willen plezieren en dat lukt toch niet. Dus hebben we duidelijk afgesproken: we doen gewoon wat we zelf willen, geen toegevingen. Live lukt dat vooral goed als we improviseren, bijv. tijdens Death Disco. Dat hebben we dus nu gewoon thuis gedaan: improviseren, experimenteren om te zien hoe ver je kan gaan. Asta Astra vind ik het meest geslaagd, dat flipt en ratelt en vliegt uit de bocht, maar het blijft wel als een betonblok rechtop staan. Ook Niemandsland en Navardauskas kwamen zo tot stand, pure improvisatie en niet nadenken, bij ons werkt dat goed. Natuurlijk staan er ook wat radiovriendelijke nummers op het album (Sarmakarma, Mediterranee, Bedankt En Tot Ziens), maar die hebben we niet gemaakt om per se op de radio te komen. Die poppy kant zit ook in Arbeid Adelt! Maar ik vind vooral de gewaagdere nummers het meest geslaagd.

Je moet niet veel van muziek afweten om te horen dat de productie van deze plaat een bom heeft gemaakt. Hoe kwamen jullie met Arne Van Petegem in contact en wat was zijn aandeel in de cd?
De inbreng van Arne Van Petegem was natuurlijk cruciaal. Hij moest drie ongeleide projectielen (Jan, Luc & ik) onder controle houden. Alle drie wilden ze steeds het laken naar zich toe trekken, meestal met als gevolg dat het laken in 1000 stukken scheurde! Hij was fan van Arbeid Adelt!, dat hielp natuurlijk, en vooral fan van de gekke Arbeid Adelt! Hij begreep heel goed dat minder meer was, dus gooide hij alle overbodige synths, saxen, gitaren en stempartijen weg en hield alleen de essentie over. Wij stuurden hem die weg op, maar hij heeft het helemaal uitgepuurd door bijv. alleen maar dubecho's te gebruiken en geen eindeloze plug-in-effecten. Ook wilden we het zo rechtdoor en zuiver mogelijk houden. Bovendien is Arne, net als wij, totaal zot van de vintage synths uit de 80s. Op het nieuwe album hoor je dus vooral ouwe Korgs, mini-Moogs en zo. Heerlijk vette sound!

Ik hoor zeer veel invloeden uit de jaren 80 en dat is natuurlijk zeer normaal, maar toch klinken jullie als een groep die vooruit wil. Ik veronderstel dat dit niet altijd even gemakkelijk is, want ik veronderstel dat heel wat mensen van jullie verlangen dat je de rol van een nostalgische jukebox vertolkt, niet?
Dat was zeker ook een pijnpunt. Wat doen we? Een 80s-jukebox worden of een 80s-groep zijn die vooruit kijkt en de 21ste eeuw bij het nekvel pakt? Dat laatste natuurlijk! Vooral omdat er vandaag veel meer kan in de muziekwereld. De business ligt op zijn gat, dat wel, platen verkopen niet goed, mààr... de jongere generaties denken veel minder in hokjes dan vroeger, dus is er plaats voor veel meer dan wat er in de hitparade staat. Door de snelle communicatie via YouTube en de sociale media, heb je zelfs de traditionele radio en tv niet meer nodig. Wat niet wil zeggen dat Studio Brussel niet eens wat gedurfder zouden mogen programmeren, Arbeid Adelt! dus, maar ze doen het niet, want ze zijn heel mainstream geworden. Gelukkig kunnen we ook zonder hen genoeg optreden en zijn we ook in Nederland goed aan het werk om ook daar weer aan de bak te komen.

In feite zijn jullie nostalgische mensen?
Ikzelf ben vaak een nostalgicus, vooral naar periodes die ik helemaal niet heb meegemaakt: de jaren 20 met de foxtrot en de charleston en het begin van de jazz. Of het interbellum, de periode tussen de twee wereldoorlogen, dat lijkt me een heel wilde tijd geweest te zijn, in Berlijn, Parijs of New York. Toen alle mannen prachtige pakken droegen en de auto's groot en sierlijk waren, ik ben gek op die zwart-witsfeer. Naar de jaren 80, onze tijd zogezegd, kijk ik met plezier terug, maar ik denk echt dat bijv. Brussel er nu veel beter aan toe is dan toen. Alleen al de AB, wat 'n prachtige plek, gerenommeerd in de hele wereld, dat was er niet in de jaren 80. Nostalgie is goed voor de fijne herinneringen, maar vroeger was het meestal niet beter. Als mijn tantes vroeger spraken over 'de goede ouwe tijd', dan bleek dat meestal een tijd waarin ze honger hadden, dat er oorlog was en ze zich steendood verveelden. Kortom: de goede ouwe tijd, die bestaat niet, nooit!

Het mooiste nummer dat jullie ooit hebben gemaakt staat op de nieuwe plaat: Bedankt en tot ziens. Ik kreeg bijna tranen in de ogen toen ik het hoorde, het is bijna jullie André Hazes-moment, waarbij jullie je eigen sterdom op de korrel nemen. Zie ik dat juist?
Het gaat inderdaad over de vergankelijkheid van alles. 'Er komen tijden dat men je gaat mijden', wil zeggen dat er een dag komt dat je niet meer hip of in de mode bent. Dat overkomt élke muzikant, élke artiest, élke mens die met iets creatiefs bezig is. Op een goede dag ben je helemaal uitverteld of vindt de buitenwereld dat je niets meer voorstelt. Dat is heel pijnlijk, onvermijdelijk dikwijls. Maar... daarom moet je jezelf eigenlijk continu heruitvinden. Net zoals wij nu gedaan hebben. Anders was het ook voor Arbeid Adelt ! bedankt en tot ziens geweest!

Het is een moeilijke vraag, maar ik stel ze toch. Jij bent een Vlaming die iedereen sympathiek vindt. Zelfs mijn brave moeder kent je, maar ik merk (of ten minste dat denk ik toch) dat jij zin hebt om het uit te schreeuwen dat je niet akkoord gaat met deze egoïstische maatschappij waarin we zijn verzeild geraakt.
Dat heb ik altijd al gehad. Hoewel ik zelf van wat luxe en comfort hou, behoed ik mezelf ervoor om een slaaf van mijn consumptie en weelde te worden. Ik kan gemakkelijk héél gelukkig zijn met quasi niets: een bed, een plek om bezig te zijn met muziek of te schrijven, wat brood, kaas en wijn, et voilà: het leven is perfect! Het ongebreidelde kapitalisme slaat nergens op, het maakt de planeet kapot. Ook egoïsme is me vreemd. Haat omdat iemand iets anders denkt dan ik? Ik snap dat niet. Terwijl dat soort kromdenken de grootste conflicten levert vandaag. De bekrompenheid is niet te schatten, dat is altijd al zo geweest, maar vandaag tikt het wel héél erg aan. Elk religieus of etnisch conflict baseert zich op het onbegrip en de haat van de ander, terwijl ik dacht dat religie mensen aanzet tot naastenliefde, blijkbaar niet.

Arbeid Adelt! associeer ik met de angst van de jaren 80. De Russen, de atoombommen… Nu zijn jullie terug en dat paranoïde wereldbeeld is er opnieuw. Ervaren jullie dat ook zo?
Absoluut! De jaren 80 met de Koude Oorlog waren niks in vergelijking met de brandende wereld van vandaag. Het stukje tekst 'Is er nog iemand communist?' duidt aan hoezeer de tijden veranderd zijn. In de 80s waren de communisten de grote dreiging, nu zijn alleen nog de Noord-Koreanen communistisch en we lachen met hen. De Russen zijn allang kapitalisten geworden en China is de sterkste economische macht van de planeet, ze denken er alleen in termen van vooruitgang en consumptie, het communisme is ook daar stilaan helemaal vergeten. Een communist is dus 'n soort van uitgestorven diersoort, maar je krijgt er wel vele andere -isten voor in de plaats: salafist, jihadist, extremist, terrorist... en, niet te vergeten, de overal aanwezige automobilist!

Je zegde het al: vroeger was niet beter, maar toen kon alles wel. Jullie hadden wel een Vlaamse schlagerzanger de gordijnen ingejaagd, maar ik heb het gevoel dat nu alles braafjes moet. Kan dat geen rem zijn voor Arbeid Adelt!, want ook al maken jullie experimentele popsynth, zullen jullie er wel mee akkoord gaan dat ik jullie in de eerste plaats als een punkband zie.
Ja, de punkfilosifie is gewoon een levensvisie gebleven, een hele gezonde en stimulerende visie. Laat niet op je kop kakken, wees creatief en doe waar je zin in hebt, laat je inspiratie niet leiden door wat je omgeving of Studio Brussel bepaalt, zie dat je uniek bent, het blijft heel bevrijdend werken. Zelfs als je wat ouder wordt, met kinderen en een huishouden, dan nog moet je je niet laten kleineren of onderdrukken. Zeg wat je denkt, maak je punt en vecht ervoor, dood ga je toch, je kunt er maar beter iets interessants van maken.

Binnenkort een toernee langs de Vlaamse steden. Geef ons één goede reden waarom we een kaartje moeten kopen?
Omdat we opnieuw met de vintage synths en ritmemachines werken, die klinken werkelijk beestig door een grote PA, de gensters spatten eraf. Het beukt, het is dansbaar maar ook avant-garde en tevens catchy, funky en jazzy. Stel dat je 25 bent en je houdt van Goose, dan ga je Arbeid Adelt! te gek vinden, ook al ga je bij sommige nummers denken 'what the fuck!'. Niet erg, dat is de bedoeling. We zijn de meest whatthefuck-band van heel België!

Ik heb het genoegen gehad om jullie al verschillende keren te mogen interviewen, maar ik stelde nooit de vraag die ik aan iedereen stel, dus nu is het moment gekomen. Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift vast te zitten en wat zou je dan doen?
Wat mij betreft sowieso met een vrouw. Acht uur is lang, je kan niet alles vol babbelen, dus wat verpozing door mekaar lichamelijk te verwennen doet de tijd aangenaam verglijden. Ik denk dan bijv. aan Evelien Bosmans of Barbara Sarafian: ze zijn beide zeer intelligent en, naar mijn vermoeden, ook lijfelijk erg onderlegd om er het allerbeste van te maken.

Laatste vraag, komt ooit die dag dat het zonlicht niet meer schijnt?
Voor elk van ons, idiote stervelingen, in ieder geval. Of dit zonnestelsel ooit zal vergaan is niet duidelijk, mijn inziens gebeurt dit hoogstwaarschijnlijk volgend jaar op een dinsdag in mei. Maar misschien ook niet, we zullen zien.

Didier BECU
19/11/2015