HANTE

On Friday, September 9th, Hante will play at JH Wommel (near Antwerp). This is of course a superb opportunity to ask this French lady some questions about music... and of course about elevators!

Hello Hélène, you have been involved in both Phosphor and Minuit Machine. And now it seems like you’re completely concentrating on your solo project Hante. Is being a solo artist, the way you wanted to work? Being totally independent?

Hello! Actually, when I started my solo project, I never thought it would end as my main and only project. Of course, it’s easier when you don’t have to compromise, when you can decide on every detail, but playing solo or in a band both have advantages and inconveniences. I like being in a band, sharing experiences, emotions and memories. But unfortunately, both projects stopped and I’ve been really sad about that. I will join a band or start a new project in the coming years if I find the right people!

Anyway, the split of Minuit Machine came a bit as a shock for most fans, as I think (just like so many others) that you did something quite unique in synthpop land with Amandine.

Thanks a lot! It’s a great compliment. I think Amandine’s voice, melodies and lyrics fitted perfectly with the music I composed. But you know how it works, music is not enough and when people decide to take different paths, there’s nothing you can do.

Let’s move to Hante... Where does the name come from, I don’t think it is about the small river that runs through France and Belgium?

I’ve never heard of that river! But it’s good to know! I was looking for one French word starting with h (like Hélène…) and I saw this tag on a wall near my building. It was written as ANT on the wall and it made me think of the word hante in French because we don’t pronounce the h and the e. The meaning is of course totally different, but it was actually quite perfect. Hante means Haunts. You can be haunted by a memory, an idea, which is often the case for me. But it’s more something I would say to myself: Haunt this world, stay forever, there is no other possibility.

Personally, I think your second album This Fog That Never Ends is a genius masterpiece. I guess I played it over 50 times since I bought it... and I must admit... every time I’m touched, it’s hard not to cry. I mean this is a very hard record in terms of emotions?

Wow! Thanks once again! Yes, you’re right. I totally understand what you mean as it’s hard for me to listen to it today. I put my deepest emotions in my music. And when I was composing this album last summer, I was in a weird mood. I felt lonely and in total disharmony with the world. I guess I have a naive vision of everything and I don’t understand why people are so mean, so selfish, so narrow-minded. And it was before the multiplication of the despicable attacks the world has been facing these last few months… When I think of outside I often see a grey and dark world. A Fog That Never Ends.

I also think it’s a very brave record. It’s a record on which you show a lot of inner demons. Take only Hate vs Love. It must take a lot of courage to sing that you hate the world, even if you also sing that you love it...

Isn’t it what everybody feels? How can we love this world that we destroy everyday. Where people kill other people because they don’t like the way they live? And at the same time, you can’t forget the beauty of nature, the people you love or the little gestures of solidarity: all those things that make this world a bit brighter.

You often sing in French, but also in English. Is there a particular reason why you mix both?

Yes and for a simple reason. I like both. I like songs in English, I like songs in French, I love both languages. So, I don’t really think about it. I compose the music and when I write the lyrics, sometimes it us easier in French, sometimes in English. Two different exercises. Simple ideas work often better in English, in French it needs to be poetic, kind of smart. I use a lot of metaphors.

What I really like about your music is that you definitely hear that you are influenced by 80's minimal, but you don’t have a real 80s sound... In fact, you are a part of the minimal scene, do you follow it yourself?

Of course, I like to discover new bands or listen to new material of the bands I like in the minimal scene. This mix between 80's influence and a more contemporary sound may come from a contradiction in my taste. Sometimes I listen only to old stuff because I can’t find something that corresponds to my mood in contemporary music and I wish I was born earlier. And sometimes I’m totally in love with new music and wish I could compose some songs as good as those. But I guess a lot of musicians feel the same nowadays. In all arts, we have these cycles, we create some new things with old things.

You are talking about a fog that never ends, I guess the love for music never ends? Can you imagine a life without music?

No, I really cannot! Music is a companion. You can choose the soundtrack of your life! It can change your emotions or comfort you like a friend. And I’m really lucky to be able to compose some melodies that touch some people and even sometimes help them to deal with difficult situations.

Talking about scenes. Recently our magazine interviewed the French act Saigon Blue Rain and it was not very happy with the French alternative dark scene as new bands don’t get changes anymore. Do you agree on that?

Yes, it’s really difficult in France. First of all, the alternative music is really not part of our culture. But like everywhere, it’s a bit trendy to listen to cold wave nowadays. I just read the Saigon Blue Rain interview and I agree, it’s hard for new bands. But I think the problem is different. There is a young audience for the dark scene, but it loves foreign bands (laughs)! We have a problem with French bands in France! It’s not cool to be French. Except for a few bands that (often because of their relationships) are supported by the French press, but I noticed that often they are only touring in France. A lot of people think that I was wrong: playing a lot abroad before even having a little audience in my city/country. But actually, I think it’s the best way to become interesting in France! Because of all your experiences, you’re not only a French artist, you are European and you start to be cool.

You come to Belgium too. In September you play in Antwerp. Tell our readers why they should come, except for the fact that you’re making genius music.

Aha, you make me blush! They should definitely come because first of all, it would be my first gig in Belgium as Hante! Plus, a Waveteef party is obviously awesome. And I will play some new powerful emotional synth wave songs that will be featured on my upcoming EP. I will share some details about this EP in the next weeks, but I can tell you that the vinyl will be available in Antwerp!

These two questions I always ask... What’s your favourite record of all time and please state why...

Ah! It’s a tough one. So many records have been very important to me! You can find some of them in a list I made for Peek-A-Boo a couple of weeks ago. But in this list I would choose OK Computer by Radiohead. I know it’s not really relevant compared to the music I create today, but it was the first time I loved an album that much. And it changed my vision of music, I understood how important it could be, how emotional it could be. And that it would be a real passion to me.

With whom wouldn’t you mind to be alone in an elevator for 8 hours and what would you do then?

OK… this question is even tougher ahah! Hmm… First of all, it’s not really a dream to be in an elevator for 8 hours no matter with whom. But I would say Wes Anderson because I absolutely love his movies and it would be awesome to talk with him about his next projects, his shooting memories, etc.

The last words are yours...

I have to thank you again for your kind words and your support, really! And thanks to all the people who support me everyday! You’re definitely in the love the world part of me (laughs)!

Didier BECU
08/08/2016

Op vrijdag 9 september speelt Hante in JH Wommel (bij Antwerpen). Dit is natuurlijk een uitstekende gelegenheid om deze Franse dame een aantal vragen over haar muziek te stellen... en ook over liften!

Hallo Hélène, misschien is dit wel de vraag die iedereen beantwoord wil zien. Je was zowel bij Phosphor als Minuit Machine betrokken. Nu lijkt het wel alsof je je volledig op je soloproject Hante concentreert. Is dat dat de manier waarop je wil werken? Volledig onafhankelijk?
Hallo! Eigenlijk, toen ik mijn soloproject begon, had ik nooit gedacht dat het als mijn belangrijkste en enige project zou eindigen. Natuurlijk is het gemakkelijker als je geen compromissen hoeft te sluiten, over ieder detail hoeft te spreken, maar solo of een band hebben allebei hun voor- en nadelen. Ik vind het leuk om in een band te spelen, het delen van ervaringen, emoties en herinneringen. Maar helaas, beide projecten zijn gestopt en ik ben daar echt verdrietig om geweest. Ik zie het best zitten om in de komende jaren een band of een nieuw project te starten, als ik maar de juiste mensen vind!

Hoe dan ook, de split van Minuit Machine kwam een ​​beetje als een schok voor de meeste fans, vooral omdat ik denk (zoals vele anderen) dat je met Amandine iets uniek in synthpopland deed…
Hartelijk bedankt! Het is een groot compliment. Ik denk dat Amandines stem, melodieën en teksten perfect pasten bij de muziek die ik componeerde. Maar je weet hoe het werkt, muziek is niet genoeg als mensen besluiten om verschillende paden te nemen, er is niets wat je eraan kan doen.

Laten we het over Hante hebben... Waar komt die naam vandaan, ik denk niet dat de kleine rivier die door Frankrijk en België loopt je heeft geïnspireerd?
Ik heb nog nooit van die rivier gehoord! Maar het is goed om te weten! Ik was op zoek naar een Frans woord dat met h begint (zoals Hélène) en ik zag deze tag op een muur in de buurt waar ik woon. “ANT” stond daarop en ik dacht aan het woord hante, ook omdat je in het Frans de h en de e niet uitspreekt. De betekenis is natuurlijk totaal anders, maar het was eigenlijk perfect. Hante betekent achtervolgen. Dat kan door je geheugen of een idee zijn, iets wat vaak bij mij voorkomt. Maar eigenlijk bedoel ik meer vecht tegen deze wereld. Zorg dat je blijft, is er geen andere mogelijkheid.

Persoonlijk denk ik dat je tweede album This Fog That Never Ends een geniaal meesterwerk is. Sinds ik het kocht, speelde ik het minstens 50 keer... en ik moet toegeven... elke keer word ik erdoor geraakt, ik moet me inhouden om niet te huilen. Ik bedoel: dit is een zeer persoonlijke plaat op het vlak van emoties, niet?
Wauw! Nogmaals bedankt! Ja, je hebt gelijk. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, want het is moeilijk voor mij om er vandaag naar te luisteren. Al mijn diepste emoties zitten in mijn muziek. En toen ik afgelopen zomer de plaat maakte, was ik in een vreemde stemming. Ik voelde me eenzaam en in totale disharmonie met de wereld. Ik denk dat ik een naïeve visie op alles heb. Ik begrijp niet waarom mensen zo gemeen, zo egoïstisch of zo bekrompen zijn. En het was voor de verachtelijke aanvallen waarmee de wereld de laatste maanden wordt geconfronteerd. Als ik aan buiten denk, zie ik vaak een grijze en donkere wereld. Een mist die nooit eindigt.

Ik denk ook dat het een zeer moedige plaat is vol innerlijke demonen. Neem gewoon Hate Vs Love. Het moet veel moed vergen om te zingen dat je de wereld haat, ook al zing je daarna dat je er ook van houdt…
Is dat niet wat iedereen voelt? Hoe kunnen we van deze wereld houden als we hem elke dag vernietigen? Waarom doden mensen elkaar? Omdat ze niet van de manier houden waarop ze leven? Tegelijkertijd kun je de schoonheid van de natuur, de mensen die je liefhebt of de kleine gebaren van solidariteit niet vergeten: al die dingen die deze wereld een beetje mooier maken.

Je zingt vaak liedjes in het Frans en het Engels. Is er een speciale reden waarom je de twee mengt?
Ja, en het is een simpele reden. Ik hou van beide. Ik hou van liedjes in het Engels en ik hou van liedjes in het Frans. Ik denk daar niet over na. Ik componeer muziek en als ik de teksten schrijf, gaat dat soms gemakkelijker in het Frans, dan weer in het Engels. Het zijn twee verschillende zaken. Eenvoudige ideeën werk je vaak beter in het Engels uit, maar in het Frans kan het meer poëtisch, een beetje slimmer. Ik gebruik veel metaforen.

Ik hoor invloeden uit de jaren 80 (minimal), maar toch heeft jouw muziek geen echt jarentachtiggeluid. Volg jij de minimal scène zelf ?
Natuurlijk, ik ontdek graag nieuwe bands uit de minimal scène. Deze mix van de jaren 80 en het meer eigentijdse geluid is waarschijnlijk afkomstig van mijn tegendraadse smaak. Enkele maanden geleden luisterde ik alleen naar oude spullen omdat niets nieuws overeenkomt met de stemming waarin ik ben en dan wens ik dat ik eerder was geboren. Een paar maanden later ben ik dan weer helemaal verliefd op nieuwe muziek en wou ik dat ik sommige nummers ook zo zou kunnen componeren. Maar ik denk dat vele muzikanten hetzelfde voelen. In alle kunstvormen hebben we deze cycli, een aantal nieuwe dingen met oude dingen creëren.

Je hebt het over een mist die nooit eindigt, maar ik denk dat de liefde voor de muziek ook nooit eindigt. Kan je je een leven zonder muziek inbeelden?
Nee, echt niet! Muziek is mijn metgezel. Je kan de soundtrack van je leven kiezen! Het kan je emoties veranderen of als een vriend dienen. En ik heb het geluk dat ik een ​​aantal melodieën kan componeren die sommige mensen raken of ze helpen om te gaan met moeilijke situaties. Over scènes gesproken.

Onlangs interviewde ons magazine de Franse act Saigon Blue Rain en die was niet zo blij met de Franse alternatieve donkere scène omdat men dacht dat nieuwe bands geen kans krijgen. Ben je het daarmee eens?
Ja, het is echt moeilijk in Frankrijk. Allereerst maakt de alternatieve muziek geen deel uit van onze cultuur. Maar zoals overal, is het tegenwoordig trendy om naar cold wave te luisteren. Ik las net het interview met Saigon Blue Rain en ik ben het ermee eens, het is moeilijk voor nieuwe bands. Maar ik denk dat het probleem een beetje anders is. Er is wel een jong publiek voor de donkere scène, maar het houdt alleen maar van buitenlandse bands (lacht)! We hebben een probleem met de Franse bands in Frankrijk! Het is niet cool om Frans te zijn. Met uitzondering van een paar bands die we hebben (vaak als gevolg van hun relaties) die de Franse pers steunt, maar ik merk vaak dat ze alleen maar in Frankrijk toeren. Veel mensen denken dat ik de dingen op de verkeerde manier doe: veel in het buitenland spelen voordat ik een publiek in mijn stad/land heb. Maar eigenlijk is dat de beste manier om interessant te zijn in Frankrijk! Het zijn ervaringen. Trouwens je bent geen Franse kunstenaar, maar een Europese.

Maar je komt ook naar België. In september speel je in Wommel (Antwerpen). Kun je onze lezers vertellen waarom ze moeten komen, met uitzondering van het feit dat je geniale muziek maakt.
Zeg, je doet me blozen! Ze moeten zeker komen, gewoon omdat dit mijn eerste optreden in België als Hante is! Plus, een Waveteef-party is altijd geweldig. Ik zal een paar nieuwe emotionele synthwavenummers spelen die op mijn nieuwe ep zullen staan. Ik vertel jullie later wel een aantal details over deze ep, maar ik kan je nu al vertellen dat de vinylversie beschikbaar zal zijn in Antwerpen!

Wat is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom...
Ah! Dat is een zware dobber. Zo veel platen zijn belangrijk voor mij geweest! Een aantal verscheen op Peek-A-Boo een paar weken geleden. Maar voor deze vraag neem ik toch OK Computer van Radiohead. Ik weet dat het niet echt relevant is voor de muziek die ik vandaag maak, maar het was de eerste keer dat ik zo veel van een album hield. En het veranderde mijn visie op muziek, ik begreep hoe belangrijk het was, hoe emotioneel het allemaal kon zijn. En dat het een echte passie voor mij zou worden.

Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
OK... deze vraag is nog moeilijker! Hmm... Het is niet echt een droom om in een lift 8 uur vast te zitten. Maar ik zou zeggen: Wes Anderson, want ik hou van zijn films en het zou geweldig zijn om met hem over zijn volgende projecten te kunnen praten.

De laatste woorden zijn de jouwe...
Ik moet je nogmaals bedanken voor je vriendelijke woorden en je steun, echt waar! En dank aan alle mensen die me steunen elke dag! Je bent zeker in het Ik hou van de wereld-gedeelte (lacht).

Didier BECU
08/08/2016