LIZARD SMILE

Lizard Smile is one of those fine Belgian Gothic-Rock bands who stubbornly keep on putting out quality releases and keep on performing to please their fans. They recently released their critically acclaimed EP Wandering In Mirrors on Wool-E discs and have some special release concerts on their agenda. Time to ask the boys from Antwerp some questions!

Hey guys! Finally we have a new EP but this time released on a new label, Wool-e Discs instead of your previous three releases which all appeared on Reptile Records? What is the reason for this change?

Strobo: Reptile Recordings, as guessed by many journalists by now, was an extension of Lizard Smile. We still do almost everything ourselves and it has not so much to do with having a punk-mentality but even more with the pleasure of assembling our songs all by ourselves, mixing them in the studio, determining the artwork.... Only for the mastering, which was done in Berlin by Erik Van Wonterghem of Prodam Studios. Wool-e Discs offered us this time to to help us release and distribute the final result.

Albi: I am very proud that we were allowed to lay our latest artistic egg at Wool-E Discs.

Beatnick: It should also help us with distribution, traditionally not our best skill.

You always take plenty of time to release a new record, does this have to do with inspiration issues or with lack of time?

Strobo: The best coffee runs through slowly, drip by drip. It is true that we are not able to work on our music every day but even then... the creation process within Lizard Smile is really slow, we plan and keep polishing until we are one hundred percent happy with the result.

Beatnick: If we release something new, we want it to be good! Our songs have to be well rehearsed and incorporated at the time of recording. That helps us to perform the song as it should be. After all, it can take a while before everything in a song falls into the right place.

Like your previous release State of Void, has this become an EP, is this a conscious choice?

Strobo: Yes! If we have six good track ready for the time that we had foreseen, we'll release them. On the first two albums that counted ten or twelve songs there are a few songs that can be considered as an album “filler".

Albi: Indeed, we prefer to release five or six numbers which stand out rather than ten or twelve, of which half give us and the listener gives a ‘blah’ feeling. It is not because you can burn 80 minutes of music on a CD that you also have fill it to the edge.

Beatnick: Also, in this case the songs really belong together. It would have been strange to add other ones to just have an full album.

Do you process personal experiences in your music and lyrics? Can you give some examples on this new album?

Strobo: This is without a doubt the most personal album that we ever released but otherwise I will not say anything about it because the lyrics and the way they are brought are fully accountable to Beatnick. I have, in retrospect, been surprised at how much the music and the lyrics are completely aligned. We do not really listen to the lyrics when we make music, and yet...

Albi: Beatnick.... enlighten the reader.... tell them now! (Laughs)

Beatnick: I really think it's better to let people find their own story in a song. That being said, the album is indeed the most personal that we have made so far. Strangely enough that has never been the intention. I never consciously wanted to put certain things in the songs and it was only afterwards that it became clear what I was singing about.

What are your personal musical examples and influences? For example, especially in the guitar and bass work, I think I recognize a high The Mission / Fields Of The Nephilim content, in the vocals Bauhaus or is this a coincidence?

Strobo: There are certainly some influences of those you mention but also so much more. Stun, The Bolshoi... but when making songs this is the last thing we are thinking of and if we ever thinking of this. We go for an atmosphere, an emotion, movement, melody... but well: my guitar is going through an 80s effects device.

Albi: Influences can not be ignored. The 80s, British 90s goth, minimal, industrial...

I think we succeed pretty well in camouflaging them properly and not having a typical sound. Already enough Sisters and Cure clones around! (Laughs) It is always nice to hear people - sometimes in their enthusiasm - tell them what influences they hear.. On the release night of Wandering In Mirrors someone else said: I heard Simple Minds and Human League. That is more fun than putting on tags by yourself.

Beatnick: Huh... Simple Minds? (laughs) I think that our background is clear and that the influence is easy to find but if there are recognisable things in our music, it’s merely meant as a wink not so much as an effort to imitate.

How would you describe the music of Lizard Smile yourself if, for example, you have to describe your music to an outsider?

Strobo: Moody yet uplifting.

Albi: Dark & ​​gloomy with an entertaining twist.

Beatnick: Based on an eighties tradition in which we absorbed a lot of other influences along the way to finally arrive at our own place.

Besides your musical heroes, do you also have heroes outside the music world? Or what do you think are the most important recent developments or events?

Strobo: That women all over the world flock to the streets to protest against acquiescence of gang rapes, that women everywhere show it’s not done to treat them as second class beings or as prey.

Albi: Heroes, well I already consider someone a hero when, for example, he stands on his brakes on a busy street to let mother duck and her five little ones cross. I find it fantastic to see the so-called "acidification of society" is often very remote. Unfortunately, the fact is sometimes terrible dramas have to happen to see the "acidification" fade away. It is amazing to see people of all kinds, backgrounds, convictions, sworn enemies help each other, reach out, support, shelter, give food, clean up rubble... I think it might not be so bad with our world as some want to make us believe.

Beatnick: I do not feel that way. If, in my opinion, there is one trend that emerges and that is more and more irresponsible figures gain the power in the world. You might think that over time we are evolving towards more responsibility but the opposite seems to be happening.

I noticed you still and stubbornly put the message "Unauthorized copying, lending and broadcasting of the record prohibited" on your releases. What is your view on the current and always opposing downward spiral of physical music carrier sales?

Strobo: When sales go down it does not have to mean music carriers are becoming worthless. On the contrary, I notice that CDs and especially vinyl records are still cherished in this world of volatile consumption by those who still value it. You can call it fetishism, it is really too universal for that. I also have masses of books at home and they do not stand in my way nor I think about getting an E-reader.

Albi: I think having the physical thing is still the most fun part. The smell of a sleeve, mat or glossy black, taking a coloured vinyl out from the inner sleeve, putting the needle on it, a crackle, a pop, a slight buzz... love it! Damm I do have a fetish (smiles)!

In addition, if you buy a hard copy record, CD, tape, book... you support the singer, band, writer or any form of artist in a more involved way.

Beatnick: Maybe physical carriers are having their swan death and I have no problem with them eventually disappearing. For the time being, I still see it as the expression of appreciation par excellence to buy a physical album. It still remains more ‘real’ … one way or another.

Maybe it is still too early for the obligated end-of-year lists, but still, what were your musical highlights of the past year?

Strobo: To experience a personal loss and yet still look at the action of Arcade Fire, that is something heavy to do. Hard to say if that was a highlight but nevertheless unforgettable. My little son who suddenly began to sing his first song, that blew me away too.

Albi: The release of "Wandering in Mirrors" (BIG smile). I thoroughly enjoyed The Damned, Fields of The Nephilim, Clan Of Xymox and Holygram on the recent New Waves Day in Germany and Akalotz at ‘Stomp In Den Mai’ who turned the night in a very strong and impressive party.

More recently, Nine Inch Nails in Amsterdam was definitely the ultimate highlight of the first part of 2018. More to come!

Beatnick: I've really enjoyed our own performances so far and the fact that the album is finally there. For me, the CD and vinyl are the symbolic closing of an important chapter in my life.

Do you still have musical or non-musical wishes on your wishlist that you would like to check off?

Strobo: I hope to reach as many people as possible with our new songs.

Albi: Above... check....and still hope to "conquer the world" (smiles).

Beatnick: Now that this EP is out, I hope to spend some time on new tracks and ideas. I do not think we have said everything that has to be said, yet! (laughs)

Fred GADGET
03/08/2018

Lizard Smile is een van die fijne Belgische gothic-rockbands die koppig kwaliteitsvolle releases blijven uitbrengen en blijven optreden om hun fans te plezieren. Ze hebben onlangs hun veelgeprezen EP Wandering In Mirrors op Wool-E-records uitgebracht en hebben een aantal speciale release-concerten op hun agenda staan. Tijd om de Antwerpse jongens wat vragen te stellen!

Hallo jongens! Eindelijk een nieuwe EP, maar op een nieuw label Wool-E Records i.p.v. Reptile Records, waar jullie vorige 3 releases telkens verschenen. Wat is de reden dat van jullie label veranderd zijn?

Strobo: Reptile Recordings was, zoals door menig journalist geraden, het verlengstuk van Lizard Smile. We doen nog steeds bijna alles zelf, en dat heeft niet zozeer met punk-mentaliteit te maken, maar wel met het plezier om onze nummers helemaal zelf in elkaar te boksen, mee te mixen in de studio, het artwork te bepalen,... Enkel het masteren, daar zijn we niet bij. Dat gebeurt dan ook in Berlijn, door Erik Van Wonterghem. Wool-E Records heeft deze keer aangeboden het eindresultaat mee uit te brengen.
Albi: Ik ben zeer trots dat we ons laatste ei bij Wool-E Records hebben mogen leggen.
Beatnick: Het zou ons ook moeten helpen met de distributie, traditioneel niet onze beste vaardigheid.

Jullie nemen steeds ruim de tijd om iets nieuw uit te brengen, heeft dit met inspiratie of met tijdgebrek te maken?

Strobo: De beste koffie loopt traag door, druppel voor druppel. Het is inderdaad zo dat we niet elke dag kunnen bezig zijn met het werken aan onze muziek, maar zelfs dan nog... het creatief proces binnen Lizard Smile loopt echt traag, we schaven en blijven schaven tot we honderd procent gelukkig zijn met het resultaat, er volledig achter kunnen staan.
Beatnick: Als we dan iets nieuws uitbrengen, dan staat het er wel. Onze nummers zijn op het moment van opname steevast goed ingespeeld. Dat helpt om het nummer te brengen zoals het hoort te zijn. Het duurt namelijk wel een tijd voor een nummer echt op zijn plaats is gevallen.

Net als jullie voorgaande release State of Void is dit een EP. Is dat een bewuste keuze?

Strobo: Ja. Als we zes goede nummers klaar hebben binnen de voorziene tijd, dan brengen we dat uit. Op de eerste twee platen die tien of twaalf nummers telden staan wel een paar nummers die eerder als "filler" kunnen beschouwd worden.

Albi: Inderdaad liever 5 of 6 nummers uitbrengen die er staan als een huis dan 10 of 12 waarvan de helft een bwah gevoel geeft. Het is niet omdat men 80 minuten muziek op een cd kan branden dat die ook tot aan het randje vol moet staan.

Beatnick: In dit geval horen de songs inhoudelijk ook echt samen. Het zou vreemd geweest zijn er nog andere bij te zetten om een grotere release te maken.

Verwerken jullie persoonlijk ervaringen in jullie muziek en teksten? Kunnen jullie enkele voorbeelden die op dit nieuwe album staan geven?

Strobo: Dit is zonder twijfel het meest persoonlijke album dat we ooit uitbrachten, maar verder ga ik daar niets over zeggen omdat de teksten en de manier waarop ze gebracht worden volledig voor rekening van Beatnick zijn. Ik ben er, achteraf gezien, wel verbaasd over hoe de muziek en de teksten volledig op elkaar afgestemd zijn. We luisteren niet echt naar de teksten als we muziek maken, en toch...

Albi: Beatnick…. verlos de lezer…. tell them now! (Lacht)

Beatnick: Ik denk echt dat het goed is om als luisteraar je eigen verhaal in een nummer te vinden. Dat gezegd zijnde, het album is inderdaad het persoonlijkste dat we tot hiertoe maakten. Gek genoeg is dat nooit de bedoeling geweest. Ik heb nooit bewust bepaalde zaken in de nummers willen steken, en het werd pas achteraf duidelijk waarover ik aan het zingen was.

Wat zijn jullie persoonlijke muzikale voorbeelden en invloeden? Ik meen bijvoorbeeld vooral in het gitaar- en bass-werk een hoog The Mission/ Fields Of The Nephilim gehalte te herkennen en in de zang Bauhaus, of is dit louter toeval?

Strobo: Er zijn zeker de invloeden die je noemt, en nog veel meer. Stun, The Bolshoi,... Bij het maken van nummers is dat wel het laatste waar we mee bezig zijn, als we er al mee bezig zijn. We gaan voor een sfeer, een emotie, beweging, melodie,... Maar goed: mijn gitaar gaat wel door een effectenapparaat uit de jaren 80.
Albi: Invloeden zijn niet weg te denken. De 80-ies, de Britse 90-ies goth, minimal, industrial... Ik denk dat we erin slagen deze goed te camoufleren door er niet met een typische sound te staan. Genoeg Sisters- en Cure-klonen! (Lacht) Het is altijd leuk mensen – soms in hun enthousiasme - te horen vertellen wat ze als invloeden horen. Op de release van "Wandering In Mirrors” in de Kleine Hedonist zei nog iemand : Ik hoorde “Simple Minds” en “Human League”. Dat is plezanter dan er zelf iets opplakken.
Beatnick: Huh... Simple Minds? (lacht) Ik denk dat onze achtergrond duidelijk is, en dat de invloed makkelijk terug te vinden is, maar als er herkenbare zaken in onze muziek zitten, is dat eerder als knipoog bedoeld, niet zozeer om iemand na te bootsen.

Hoe zouden jullie de muziek van Lizard Smile zelf omschrijven als jullie bijvoorbeeld aan een buitenstaander jullie muziek moeten omschrijven?

Strobo: Moody yet uplifting.
Albi : Dark & gloomy with an entertaining twist.
Beatnick: Gestoeld op een eighties-traditie waarbij we onderweg een heleboel andere invloeden absorbeerden om uiteindelijk op een eigen plaats uit te komen.

Hebben jullie naast muzikale helden, ook helden buiten de muziekwereld? Of wat zijn volgens jullie de belangrijkste recente ontwikkelingen of gebeurtenissen?

Strobo: Dat overal ter wereld vrouwen massaal op straat komen om te protesteren tegen vrijspraken bij groepsverkrachtingen, dat vrouwen overal laten horen dat het gedaan moet zijn met hen als tweederangs of als prooidieren te beschouwen.

Albi: Helden... tja... ik vind iemand al een held als die bijvoorbeeld alle remmen dichtgooit op een drukke baan om moeder eend en haar 5 kleintjes over te laten steken.

Ik vind het fantastisch te zien dat de zogenaamde “verzuring van de maatschappij” dikwijls heel ver te zoeken is. Spijtig is wel dat er verschrikkelijke drama’s moeten gebeuren om die “verzuring” te zien wegebben.

Schitterend toch dat mensen van allerlei pluimage, achtergronden, overtuigingen, gezworen vijanden elkaar helpen, de hand reiken, steunen, onderdak bieden, eten geven, puin ruimen... Volgens mij is het misschien dan allemaal toch nog niet zo erg met onze wereld gesteld als sommigen willen doen uitschijnen.

Beatnick: Ik voel dat toch niet zo. Als er naar mijn gevoel één trend is die de kop opsteekt, dan is het dat er steeds meer onverantwoordelijke figuren de macht hebben in de wereld. Je zou denken dat we doorheen de tijd evolueren naar meer verantwoordelijkheid, maar het tegenovergestelde lijkt te gebeuren.

Het viel me op dat jullie nog steeds en koppig het bericht “Unauthorised copying, lending and broadcasting of the record prohibited” op jullie releases zetten. Wat is jullie visie op de huidige en steeds verderzettende neerwaartse spiraal van de verkoop fysieke muziekdragers?

Strobo: Dat de verkoop neerwaarts gaat wil niet zeggen dat muziekdragers op zich waardeloos worden. Integendeel: ik merk dat CD's en meer nog vinylplaten in de wereld van vluchtige consumptie nog steeds gekoesterd worden door zij die er waarde aan hechten. Je kan dat zelfs geen fetisjisme noemen, daar is het echt veel te universeel voor. Ik heb thuis ook massa's boeken, en die staan niet in de weg of doen me niet over een E-reader denken.

Albi: Ik ben van mening dat het fysieke nog steeds het leukste is. De geur van een hoes, mat, glanzend, zwart of een kleurtje, vinyl uit de hoes nemen, op de pickup leggen, naald erop, een kraakje ,een lichte zoem…love it J Heu damm ik heb een fetisj J

Daarnaast als je een plaat, cd, tape, boek … fysiek koopt steun je de zanger(es), groep, schrijver of elke vorm van artistieke uiting op een meer betrokken manier.

Beatnick: Misschien zijn fysieke dragers aan hun zwanenzang bezig, en ik heb er geen probleem mee dat ze uiteindelijk zouden verdwijnen. Voorlopig zie ik het inderdaad ook nog als dé uiting van appreciatie bij uitstek om een fysiek album te kopen. En het blijft op de een of andere manier toch ‘echter’.

Het is nog wat te vroeg voor eindejaarslijstjes maar toch, wat waren jullie muzikale hoogtepunten van het afgelopen jaar

Strobo: Een persoonlijk verlies meemaken en dan toch naar het optreden van Arcade Fire gaan kijken, dat is heftig. Moeilijk te zeggen of dat dan een hoogtepunt was, maar wel onvergetelijk. Ook mijn zoon die plots "De kikkertjes" begon te zingen, daar stond ik paf van.

Albi: De release van “Wandering in Mirrors “ (vettig lachje).

Ik heb enorm genoten van The Damned, Fields of The Nephilim, Clan Of Xymox en Holygram op New Waves Day, Akalotz wist er op “Stomp In Den Mai” een zeer stevig indrukwekkend feestje van te maken.

Nine Inch Nails gisterenavond (27/06) in Amsterdam was dan het ultieme hoogtepunt van het eerste deel van 2018. More to come!

Beatnick: Ik heb toch ook al echt genoten van onze optredens tot hiertoe, en van het feit dat het album er eindelijk is. Voor mij zijn de cd en de vinyl de symbolische afsluiter van een belangrijk hoofdstuk uit mijn leven.

Hebben jullie nog muzikale of niet muzikale wensen op jullie lijstje staan die jullie graag zouden afvinken?

Strobo: Ik hoop met onze nieuwe nummers zoveel mogelijk mensen te bereiken.

Albi: Bovenstaand …check ….en nog steeds “conquer the world”

Beatnick: Nu de release er helemaal is, hoop ik terug wat tijd te kunnen spenderen aan een aantal nieuwe ideetjes. Ik denk niet dat we al alles hebben gezegd dat moet gezegd worden. (lacht)

Fred GADGET
03/08/2018