CHAINREACTOR

EN

About four years ago, when Peek-A-Boo just was founded, we reviewed the second album by Chainreactor: Insomniac. These days a lot has changed. With some top albums and splendid mixing work for established acts, this duo, that is formed by Jens Minor and Kay Schaeffer, is one of the better bands in the harsh electro genre. The music is still intended to set the (alternative) dance floor on fire, but the sound of Chainreactor has become clearly more mature, and has a personal style.

On Dirt, there are thirteen tracks. Everything begins with Seize The Day, in which a voice whispers that you better enjoy life, because it could be the last day. And yes, before we realize it, the apocalyptic atmosphere degenerates in a hellish dance party that lasts twelve tracks. The beats pass at a lunatic speed, the sounds are heavy and every song seems like a (heavenly) assault on your eardrums without loosing the melody. There are some real club hits on this album (The Danger, Sicko Cell or Torpedo), but the best (and most unusual) track is D.UE.S.S.E.L.D.O.R.F., which is obviously a tribute to Kraftwerk, and also (what did you expect?) sounds like Kraftwerk.

Even if Dirt is made for the better dance clubs, it also is a must for lonely souls who want to transform their living room in a dance hall. Pump up the volume and raise the middle finger to your neighbors!

Didier BECU
09/12/2015

---

NL

Zo’n vier jaar geleden, toen Peek-A-Boo nog in zijn kinderschoenen stond, recenseerden wij het tweede album van Chainreactor: Insomniac. Anno 2015 is er heel wat veranderd, want dit duo, dat wordt gevormd door Jens Minor en Kay Schaeffer, is door andere topalbums en heel wat mixwerk voor gevestigde acts erin geslaagd om één van de betere bands in het harsh electro genre te worden.

De muziek is nog altijd voor de (alternatieve) dansvloer bestemd, maar het geluid van Chainreactor is duidelijk volwassener geworden, en het heeft vooral een eigen stijl.

Op Dirt staan dertien tracks. Alles wordt ingeleid met Seize The Day, waarin een stem de luisteraar toefluistert dat hij maar beter van het leven geniet, want het zou wel eens de laatste dag kunnen zijn. En jawel, voor we het goed en wel beseffen ontaardt het apocalyptisch sfeertje in een hels dansfeestje dat twaalf nummers lang volgehouden wordtt. De beats zijn nauwelijks te tellen, de geluiden loodzwaar en iedere nummer lijkt wel een (hemelse) aanval op je trommelvliezen zonder dat de melodie uit het oog wordt verloren. Er staan een paar echte clubhits op deze plaat (The Danger, Sicko Cell of Torpedo), maar de leukste (en meest ongewone) track is toch D.UE.S.S.E.L.D.O.R.F., dat uiteraard een ode is aan Kraftwerk, en ook (wat had je anders verwacht?) als Kraftwerk klinkt.

Ook al is Dirt een plaat die vooral uit de hoes zal worden gehaald in de betere discotheken, is dit tevens een aanrader voor eenzame zielen die in hun huiskamer graag een feestje bouwen. Zet de stoelen aan de kant en jaag de buren maar lekker in de gordijnen!

Didier BECU
09/12/2015

---