THE ARCH

EN

The Arch began in the late 80s during the heyday of Belgian new wave. The band from Breendonk especially liked the experimental approach of music and was looking for new sounds that could enrich the standard line-up of a band. Sequencers, samples, they liked it all. Their mix of guitars and electronics gave them a unique sound, the ability to be very diverse and making it hard to put them in a category. This concept was much appreciated back then and their music was also known ab road, even more than in Belgium.

Thirty years after the release of their first EP As Quiet As, The Arch presents its new album Fates. In those thirty years the Arch world changed a lot, but not the concept. Fates has thirteen tracks with classic rock instruments and all kinds of electronics that are either nicely combined or compete with each other. Again an album with nice combinations of different styles. It opens with the rather quiet Gasoline Lady, an indie rock track with a chorus that sticks easily. For that one song The Arch chooses a more rock oriented approach, while the title song Fates reminds me a lot of what Lloyd Cole did.

On Spear Of Destiny and the catchy song Monster & I, The Arch opts for synth pop and a more electronic approach. The diversity makes this a really different The Arch album. Immerzu is sung in German and creates a surprising oasis on the album. The soft vocals makes it a nice and serene track.

Describing all the styles that are used would lead us too far, simply because the songs differ too much from each other. Anyway, I'd like to draw your attention to Brainduck because I suspect that this might be an ideal song to play live. The album ends with the quiet Frozen Jungle which is, at least to me, the outsider on this album. The track has, as the title suggests, a somewhat ethnic slant and the female chants are miles away from the dark voice of singer CUVG.

A great and varied album!

Ruben SAEY
09/12/2016

---

NL

The Arch ontstond eind jaren tachtig tijdens de hoogdagen van de Belgische en andere New Wave. Het was vooral de experimentele benadering van de muziek die de band uit Breendonk het meest aansprak. Er werd volop gezocht naar nieuwe geluiden om de standaard line-up van de band aan te vullen. Sequencers, samples niets was hen vreemd. Hun mix van gitaren en elektronica gaf hen een eigen geluid, de mogelijkheid om heel divers te zijn waardoor ze moeilijk in één hokje te stoppen zijn. Dit concept werd destijds heel erg geapprecieerd en bracht hun muziek ook over de landsgrenzen, waar ze vaak bekender was dan in eigen land.

Nu, dertig jaar na de release van hun eerste ep As Quiet As, laat The Arch zijn nieuw album Fates op de wereld los. In die dertig jaar is die wereld veel veranderd, maar niet het concept van The Arch. Fates is een dertien tracks tellend album waarop The Arch opnieuw klassieke rock instrumenten met allerhande elektronica ofwel mooi combineert ofwel ze hevig tegen elkaar laat opboksen. Zo komen we op dit album weer allerhande leuke combinaties van stijlen tegen. Het opent met het vrij rustige Gasoline Lady, een Indierocktrack met een refrein dat makkelijk blijft hangen. In de ene song kiest The Arch voor een meer rockgerichte aanpak, terwijl het titelnummer Fates voor mij een hoog Lloyd Cole-gehalte heeft.

Voor Spear Of Destiny en het catchy Monster & I wordt dan weer meer de weg van de synthpop ingeslagen en meer voor een elektronische aanpak gekozen. De diversiteit maakt van deze productie echt wel weer een The Arch-album. Met het in het Duits gezongen Immerzu creëert de band een verrassend rustpunt op het album. De zachte zang wordt heel licht begeleid, geen uitspattingen of onnodige arrangementen, gewoon een aangename en serene track die even wat rust brengt.

Alle stijlen van alle tracks beschrijven zou ons te ver leiden, daarvoor verschillen ze te veel van elkaar. Wel wil ik nog even de aandacht vestigen op Brainduck, omdat ik vermoed dat dit wel eens een fuifplaat zou kunnen worden die het uiteraard ook live heel goed zal doen. Het album wordt afgesloten met het rustige Frozen Jungle, wat mij betreft toch wel een buitenbeentje op dit album. De track heeft zoals de titel laat vermoeden een wat etnische inslag en de vrouwelijke gezangen liggen mijlen ver van de donkere stem van zanger CUVG Voorts werden de backing vocals verzorgd Chiffron's Tale

Wat mij betreft een heel degelijk en gevarieerd album voor een ruim publiek.

Ruben SAEY
09/12/2016

---