JON GOMM

EN

The English acoustic guitar virtuoso Jon Gomm has collected some of his secret gems and fan favorites on a live album which is praised in the English press. Over here, he is still unknown, but in the rest of the world, he regularly performs in big concert halls like the Basement in Sydney, the 100 Years Honour Hall in Beijing, the 100 Club in London, the Joburg Theatre in Johannesburg, Bourbon Street in Sao Paulo, Hugh's Room in Toronto or Cabaret Sauvage in Paris. Time to listen to his work and to express an opinion on Live in the Acoustic Asylum.

The guitar playing is of course central to Gomm's oeuvre. He uses different styles and has a slight preference for blues-like compositions, while the rest of the material is mainly situated in the singer-songwriter genre. Stupid Blues is a hectic instrumental in which he illustrates his perfect fingerpicking style, while Gloria (no, not that version!) is adorned with Gomm's silky vocals, a quiet plucked guitar and layered percussion underneath. His guitar sounds very different in What's Left for You?, which is decorated with fragile vocals, while in Afterglow we hear a distorted electric guitar, a composition between jazz and blues. Hey Child gets dark African drums in the intro, humming and grinding patches of acoustic guitar sound afterwards, and develops into a dangerous and nervous rock song with quite a bit of electric guitar noise halfway, dark and overwhelming, then melodious and supple.

In the sensitive Temporary, Gomm's guitar puts beautiful accents by varying the rhythm and the play of light and dark, whereas in the instrumental Orville (The Secret of Learinig to Fly...) he proves that no vocals are needed to tell a consistent story. In the intro to The Weather Machine rock and flamenco meet as if by chance, but the composition is primarily a heavy rock ballad with an attractive and melodious rhythm guitar for the support. High & Dry is an attractive singer-songwriter composition, which we refer to as our favorite alongside Hey Child.

Jon Gomm’s oeuvre is praised by many. David Crosby (CSN) is quoted in the press release, saying: "Wonderful playing and singing,", and Tommy Lee (Motley Crue): "Hands down the most amazing guitarist I have ever seen". "Wonderful to watch. Genius, "says Stephen Fry, and Jon Anderson (Yes): "I love your work and style so much. You are very special”. We stick to: good craftsmanship, perfect guitar playing, beautiful voice, but not enough variety and too few strong melodies.

Track list:
1 Stupid Blues
2 Gloria
3 What's Left For You?
4 Afterglow
5 Hey Child
6 Temporary
7 Orville (The Secret of Learning to Fly is Forgetting to Hit The Ground)
8 The Weather Machine
9 High and Dry
Passionflower video
What’s Left for You?

William LIÉNARD
11/10/2015

---

NL

De Engelse akoestischegitaarvirtuoos Jon Gomm heeft een aantal van zijn geheime pareltjes en fanfavorieten verzameld op een live-album dat in de Engelse pers op heel wat bijval mag rekenen. Bij ons is hij nog niet zo erg bekend, maar in de rest van de wereld staat hij regelmatig voor uitverkochte concertzalen waardoor hij geen onbekende is in bijv. de Basement in Sydney, de 100 Years Honour Hall in Peking, de 100 Club in London, de Joburg Theatre in Johannesburg, Bourbon Street in Sao Paulo, Hugh’s Room in Toronto of Cabaret Sauvage in Parijs. Tijd dus om naar zijn oeuvre te luisteren en een oordeel uit te spreken over Live in the Accoustic Asylum.

Het gitaarspel staat uiteraard centraal in Gomm’s oeuvre en dat brengt hij met veel variatie en in verschillende stijlen. Hij heeft een lichte voorkeur voor blues-achtige composities, maar de rest van het materiaal situeert zich hoofdzakelijk in het singer-songwritergenre. Stupid Blues is een jachtige instrumental waarin hij vooral zijn perfecte fingerpickingstijl illustreert, terwijl Gloria (nee, niet dié versie!) vooral z’n voordeel doet met Gomm’s zijïge vocals over een rustig getokkelde gitaar met fijnmazige percussie onderaan. Weer heel anders klinkt z’n gitaar in What’s Left for You?, dat versiert wordt met breekbare vocalen, terwijl Afterglow steunt krijgt van een distorted elektrische gitaar en het midden houdt tussen een jazz en blues. Hey Child krijgt donkere Afrikaanse drums in de intro, flarden brommend en schurend akoestischegitaargeluid en ontwikkelt zich vervolgens tot een vervaarlijke en nerveuze rocksong met nogal wat elektrischegitaarnoise halfweg, donker en overrompelend, vervolgens welluidend en soepel.

In het gevoelige Temporary brengt Gomm’s gitaar prachtige accenten aan via het variëren van het ritme en het spel van licht en donker, terwijl hij in de instrumental Orville (The Secret of Learinig to Fly…) bewijst dat je geen vocalen nodig hebt om een consistent verhaal te vertellen. In de intro van The Weather Machine ontmoeten rock en flamenco elkaar als bij toeval, maar de compositie is vooral een stevige rockballade met een aantrekkelijk ritme en een welluiden elektrische gitaar ter ondersteuning. High & Dry sluit het album af als een aantrekkelijke singer-songwriterscompositie die we naast Hey Child als favoriet aanduiden.

De loftuitingen over Jon Gomm zijn niet van de lucht. In de perstekst wordt o.a. David Crosby (CSN) geciteerd. “Wonderful playing and singing”, is zijn reactie, en Tommy Lee (Motley Crue): “Hands down the most amazing guitarist I have ever seen!”. “Wonderful to watch. Genius”, meent Stephen Fry, en Jon Anderson (Yes): “I love your work and style so much. You are very special”. Wij houden het voorlopig op: goed vakwerk, perfect gitaarspel, mooie stem, maar te weinig variatie en nog té weinig sterke melodieën.

William LIÉNARD
11/10/2015

---

---