GLENN LOVE

EN

A while ago, Sonic-X Records sent us a promotional CD with music by Canadian electronics wizard Glenn Love. Between 2001 and 2011 he released three albums. His most recent full album dates from 2015 and is called Delusion or Reprieve. The successor (R)age Electric is an EP with four compositions.

The music of Glenn Love is dominated by dark electronic beats, sporadic veils of synth sounds, but it is the abrasive and slightly shrill voice that sets the mood. You think of Rammstein, but musically, it sounds less threatening and more melodic. The high-contrast approach meanders between melodious electronics and dark vocals that refer to metal and hard rock. At my Door and (R)age Electric are good examples of this method, two very compatible compositions concerning style.

In Dive, the guitar-like synths come to the fore again, supplemented by electrical noise and electro percussion. Glenn Love’s vocals sound menacing and dangerous, but there is variation. Electro metal might be a good description, which reigns in The City Cries, with whispered vocals and electronic bells in the intro, followed by dark and emphatic beats, and again the metal-like vocals. It’s the best track on the album due to sufficient variation.

Not everybody will be fond of this album, but fans of the harder electro and rock genre will definitely appreciate this EP.

William LIÉNARD
10/02/2016

---

NL

Een tijdje geleden stuurde Sonic-X Records ons een promotie-cd met werk van de Canadese electronica-tovenaar Glenn Love. Tussen 2001 en 2011 bracht hij drie albums uit en z’n meest recente worp Delusion of Reprieve verscheen in 2015. De opvolger (R)age Electric is een ep met vier composities die uitsluitend via digitale weg beschikbaar is.

De muziek van Glenn Love wordt gedomineerd door donkere elektronische beats, sporadische synthsluiers, maar het is de krassende en lichtjes schreeuwerige stem die de sfeer bepaalt. Je denkt aan Rammstein, maar muzikaal klinkt het minder dreigend en vooral melodieuzer. Er is dus sprake van een zeer contrastrijke aanpak die meandert tussen welluidende electronics en duistere vocalen die refereren aan metal en hardrock. At my Door en (R)age Electric zijn er goede voorbeelden van, twee composities die qua stijl heel erg bij elkaar aansluiten.

In Dive treden de gitaarachtige synths meer op de voorgrond, aangevuld met elektronoise en elektropercussie. Vocaal klinkt Glenn Love nog altijd even dreigend en gevaarlijk, maar er is wel degelijk sprake van variatie. Elektrometal is misschien een goede omschrijving, dat opnieuw hoogtij viert in The City Cries, met gefluisterde vocalen en elektronische belletje in het intro, aangevuld met donkere en nadrukkelijke beats en opnieuw de metaalachtige vocalen. Naar ons gevoel de beste track van het kwartet wegens voldoende variatie.

Geen spek voor ieders bek, maar fans van het hardere elektro- en rockgenre zullen deze ep beslist op prijs stellen.

William LIÉNARD
10/02/2016

---